Op de terugweg van onze spectaculaire tocht naar de waterline-glestcher, kregen we een onaangename verrassing. De, in Nederland nieuw gemonteerde, dynamo van de motor werkte het nog maar zeer gebrekkig. Het kwam er op neer dat we nog maar een heel klein beetje stroom met de motor konden opwekken. Juist nu we veel stroom, o.a. voor de kajuit verwarming nodig hebben, komt dat slecht uit. We gingen eerst naar Augpilogtoq. Een kleine nederzetting van 150 inwoners halverwege onze terugtocht door de fjorden. Het ligt volkomen verstopt achter een hoge rots. We voeren er letterlijk voorbij en merkten pas dat we al te ver waren toen we achter ons de ingang zagen.
Als je door zo´n klein plaatsje loopt bedenk je pas hoe de mensen hier op zichzelf zijn aangewezen. Er landt twee keer per week een helicopter. Er zijn geen wegen, behalve één pad door het dorp. Er zijn geen auto´s. Er is één trekker, tevens sneeuwschuiver. Er komt twee keer in de week een veerboot(je). Behalve een goed voorziene supermarkt, een school en een kerk is er niets, geen kroeg, geen restaurant, geen praathuis, niets. Iedereen is nieuwsgierig naar die twee zeiljachten met vlaggen die ze niet kennen. Maar als we zeggen dat we uit Holland komen, dan weten ze wel waar dat ligt. De Inuits zijn hier weer aardig, behulpzaam en zeker niet dom.
We krijgen van Peter (Kenco) Kendjian via de Sat Phone advies over de dynamo en Arjen en Herman duiken met meet apparatuur in de motor van de PdD. Conclusie: één of meerdere diodes uit de dynamo zijn stuk, en we hebben een scheepsmotorenwerkplaats nodig. Volgens de pilot is er een goede werkplaats in Nanortalik en dat is ruim 55 mijl hier vandaan, bovendien waren we toch van plan om daar naar toe te gaan. We gaan eerst Augpilogtoq bekijken. Gisteren hebben we de afloop van onze gletscherdag gevierd op de Lyra met een mooie maaltijd uit de keuken van Rian. Voor de komende dagen hebben we verse spullen nodig, dus doen we eerst inkopen, voordat we nog dezelfde dag uitvaren om alvast de halve afstand te overbruggen. We vinden een ankerplaatsje in een doodstille baai, tussen de ijsbergen aan de ene en het granieten gebergte aan de andere kant. Het is er weer indrukwekkend mooi. Niets is hier door mensenhanden gemaakt. Het is windstil en je kunt de stilte om ons heen bijna horen.
We willen vroeg in Nanortalik zijn om zo mogelijk voor de lunchpauze een monteur te vinden die wat aan ons dynamo probleem kan doen. We hebben wel een goed werkende tijdelijke oplossing met de benzine generator, maar er moet z.s.m. een andere oplossing komen. We gaan al om 7 uur anker op en vervolgen onze tocht over de binnedoor rouete tussen de scheren van ZW Groenland. Het blijft weer verrassend mooi. Nanortalik is een grote plaats (met niet minder dan 1500 inwoners) en naast de pier waaraan we ligplaats vinden is het plaatselijke “tourist office” , waar ze uitstekend Engels spreken. Via hun bemiddeling is de monteur snel gebeld, maar spreekt nauwelijks Engels. Hij schudt zijn hoofd en maakt ons duidelijk dat hij geen diodes heeft en dat hij een 3-traps dynamo niet kan repareren. Daarvoor moeten we volgens hem naar Quaqortoq. Daar willen we weliswaar ook heen, maar we willen nú een oplossing. We stellen voor om naar zijn werkplaats te gaan. We doen dat met zijn auto (wat moet je hier met zo’n ding? Je kunt hier hooguit 2 km ver weg rijden) en vinden ergens op de schappen twee gloednieuwe dynamo’s van 70 A. We nemen ze beide mee aan boord en met hulp van de monteur en met goede raad en bijstand van Herman, weet Arjen de oude snaaraandrijving op de nieuwe dynamo en het geheel op de motor geïnstalleerd te krijgen. Om vijf uur deed alles het weer en vierden we de overwinning op de (al weer!) falende techniek met een borrel op de PdD. We aten met een z’n vieren een dankjewelvoorallehullepdiner in het beste restaurant van Groenland (vlgs de Lonely Planet) met garanalencocktail, rosbief, patat, champignons, gepofte aardappel en veel verse groente. Het leek wel exquis. Maar ja, ook H.M. van Denemarken heeft hier gegeten. Het was het offer zeker waard.
Morgen gaan we Nanortalik e.o. bekijken, de site bij werken, foto’s op het internet pompen en allerlei andere klusdingen doen, waar we de afgelopen dagen niet aan hebben willen denken. Voor het weekend hebben we weer een paar nieuwe dingen in petto, maar dat komt nog.
Michiel & Arjen
posted @ zaterdag 4 augustus 2007 14:20