Nova Scotia

Op weg naar de USA

 vr, 14 sep 07 22:05
vrijdag 14 september 2007, 02:48 UTC
44° 16' Noorderbreedte & 067° 27' Westerlengte
 
Gisteren waren de laatste flarden van de slecht weer fronten weggetrokken. We vertrokken, zonder mist (!), met de eerste streepjes van het daglicht uit Yarmouth. Aanvankelijk nog met een Westenwind die ons recht van voren op de neus kwam, maar de geweldige getijstroom van de Bay of Fundy zwiepte ons de goede kant op en al motor zeilend verdween de kust van Nova Scotia uit zicht. De zon ging steeds uitbundiger schijnen, de wind draaide naar het ZW, de motor uit, watergenerator overboord, zonnepanelen omhoog en zeilen. Het is nu nacht en we eilen nog steeds met een echte "heren wind", voortgang 2 knopen door het water en 2,5 knoop over de grond. Het gaat niet hard, maar het is prachtig en we hoeven niet in de nacht al in de USA aan te komen.
 
Het is nog steeds helder, 1000-en sterren boven ons hoofd, een licht deinende zee en de lichtjes van de USA kust zijn duidelijk zichtbaar op de horizon ten W van ons. Op naar ons volgende avontuur, inklaren in de USA. We zijn benieuwd. USA, de Pas de Deux komt er aan!
 
Robert en Michiel
 
 

Verwaaid in Yarmouth, Nova Scotia

 wo, 12 sep 07 19:35
12 september 2007
 
We zijn nog niet In de USA omdat het weer ons voorlopig even tegenhoudt. In de hekgolf van Tropical Depression Gabrielle en onder de invloed van een paar smerige fronten die aan een diepe depressie boven de Baai van St. Lawrence ligt, hebben we erg slecht weer gekregen in de vorm van veel mist, harde wind tegen en plensregen. Gisteren aan het einde van de dag waren we ons aan het klaar maken voor ons vertrek met het laatste daglicht uit Yarmouth, toen er een dikke soepmist over ons heen trok. Even later goot het met bakken tegelijk uit de hemel. Mijn gevoel zei dat het niet klopte en we zijn niet vertrokken, maar in de kroeg gaan zitten. Dat was maar goed ook want toen we terug aan boord kwamen was de wind tot 30+ knopen toegenomen, de vloed kwam op en even later lagen we stampend aan een drijfsteiger in golven die aan kwamen rollen met witte schuimkoppen er op. Het was duidelijk dat we aan lager wal waren. Even later begon de steiger waar we extra lijnen op hadden gezet te breken. We hebben het hele spul met nog een lijn vanaf de brekende steiger naar de kade geborgd en zo bleven boot en steigers uiteindelijk op hun plaats. Om 2 uur ‘s nachts nam de wind enigszins af en begon het water te zakken, waardoor de golven lager werden en daarmee was het gevaar geweken. Vanochtend bleef het weerbericht slecht. De vooruitzichten voor morgen zijn beter en hopelijk kunnen we hier vroeg in de ochtend met het begin van de vloedstroom weg. We gaan niet meer de Bay of Fundy in, maar we zullen de oversteek naar Bar Harbour in de USA (ca. 100 NM) in één keer maken.
 
De getijstromen zijn hier speciaal. Eergisteren kwamen we om Cape Sable heen en voeren meteen in de kolkende vloedstroom, die, om de ZW kust van Nova Scotia heen, de Bay of Fundy in loopt. De navigatie was interessant, vooral toen tegen het einde van de middag we in een dikke mist terecht kwamen. We waren oorspronkelijk van plan om door een nauwe doorgang, die tussen de eilanden en rotsen voor de kust met boeien is aangegeven, door te varen. In de mist hebben we dat plan maar opgegeven en zijn we toch maar buiten om gevaren. We maakten regelmatig snelheden over de grond die boven de 9 knopen kwamen. Dat schoot lekker op en na 78 mijl in 12 uur tijd meerden we om 11.00 PM af aan een van de docks voor jachten aan “The Waterfront of Yarmouth”. We konden toen nog niet vermoeden dat de drijfsteigers van deze wharf gemiddeld één maal per jaar wegwaaien. Het zag er allemaal heel robuust en ook veilig uit. Een lokale medewerker van de Coast Guard kwam ons de volgende dag, toen het al stormde, vertellen dat we niet op die steigers konden vertrouwen. Ons breiwerk heeft het goed gehouden. We lagen uiteindelijk aan 9 lange landvasten en springen. De Pas de Deux “looked as a bronco”, althans volgens het Amerikaanse jacht dat dicht bij ons, weliswaar beschermd door een kade, ook veiligheidslijnen ging uitzetten.
 
Yarmouth is verder wel een interessante plaats. Het is de tweede grootste stad van Nova Scotia en heeft een grote en belangrijke haven. We deden inkopen, legden contact met de douane voor onze uitklaring uit Canada en de a.s. inklaring in de USA. We maakten kennis met onze buren van een groot USA jacht uit Maine. Van hen kregen we veel adviezen, do’s en dont's, voor de New England Coast. We hopen dat we die adviezen spoedig in de praktijk kunnen gaan brengen. Voorlopig houden we nog even de handrem aangetrokken. De combinatie van tegenwind, harde wind, mist, regen en getijstromen is ons even te veel geworden. Morgen beter, zullen we maar blijven hopen. De Lyra ten Noorden van ons in de vallei van de St. Lawrence heeft het waarschijnlijk nog een stuk slechter dan wij. Maar ook voor hen zit er op termijn een verbetering in. Het is hier tenslotte Indian Summer! Alleen nu even niet. We melden ons weer. Tot dan!
 
Michiel en Robert

Lockeport, Nova Scotia

 ma, 10 sep 07 12:01
We liggen in Lockeport op de ZW hoek van Nova Scotia. Het is de bedoeling dat we in twee dagen de sprong gaan maken over de Bay of Fundy. Nergens in de wereld is er zo een groot verschil tussen eb en vloed, met alle getijstromen en wervelingen die daar het gevolg van zijn. Tegen het getij invaren is hier onbegonnen werk. Morgen een kleine 70 mijl naar Yarmouth en hopelijk de volgende dag meteen 65 mijl er achter aan naar Seal Cove op Gran Manan. De restanten van de Tropical Storm Gabrielle trekken onze kant op, maar we hopen de windvlagen die daar uit gaan komen uit te kunnen rijden aan de andere kant van de Bay of Fundy. Vandaag zag het er naar uit dat we voldoende tijd met gunstig weer zullen houden om dat te gaan doen. Gabrielle lijkt niet hier te komen voor de 12e. Die dag wordt dan hopelijk onze rustdag op Gran Manan. Vandaag voeren we van Lunenburg naar Lockeport. De dag begon met heel mooi weer en een bakstagwind van 15 knopen, maar de wind stierf en de zon verdween achter de wolken. De regen kwam gelukkig pas toen we in het restaurantje naast de boot een biertje zaten te drinken. Eigenlijk was het een doodsaaie dag.

Gisteren daarentegen was een dag vol belevenissen. Het begon met ons vertrek uit de Marina van de RNSYS. We wilden vroeg vertrekken, maar er hing een potdichte soepmist in de baai, die ons nog een paar uurtjes aan het brandstof-dock van de club hield. Patricia en Rob kwamen nog uitgebreid koffie drinken, beladen met goede wensen en raad voor de lastige oversteek van de Bay of Fundy. Patricia bracht een mand vol lekkernijen voor ons aan boord, met o.a. zelf gebraden draadjes vlees, garnalen, salades, enzovoort. Enige andere vertrekkers, die we hier bij het Squadron hebben leren kennen, kwamen ons ook nog een goede reis wensen. Zij komen over een paar weken achter ons aan. We zullen ze ongetwijfeld nog gaan tegenkomen. De trip naar Lunenburg was tegen de wind in, en zodra we de baai van Halifax uit waren, zaten we weer in de soepmist met een zicht van nauwelijks 25 meter. Bovendien verdween de wind. Gelukkig klaarde het later op en toen we in Lunenburg aankwamen was het mooi weer met een goede wind tot in de baai. We vonden een ligplaats, met stopcontact aan het dock van het Visserij Museum. De supermarkt was nog open en in het museum was een prima bar tevens eetlokaal. We deden daar vier dingen tegelijk. We aten de ooit lokaal bekende Lunenburg Sausages with Sauerkraut. We keken ondertussen op twee beeldschermen tegelijk, naar zowel de dames finale van de New York Open op Flushing Meadows, als naar de delen 1 en 2 van Pirates of the Caribbean. En tenslotte pasten we op onze tassen met boodschappen uit de plaatselijke supermarkt die aan onze voeten stonden. Wat een leuke avond, was dat weer. Lunenburg is erg toeristisch, maar de mensen die er wonen en werken zijn geweldig.

Wij hebben het weer naar onze zin. Nog even doorbijten om de Bay of Fundy over te komen en tegelijkertijd Gabrielle te ontwijken en dan door naar de USA.

Robert en Michiel

Robert is weer aan boord, Arjen vertrekt vandaag

 za, 08 sep 07 06:17

Halifax, 7 september 2007

 





Veel gebeurtenissen sinds onze aankomst hier op 3 september. We maakten hier kennis met een van de leden van de RNSYS, Rob Maurice. In de 70-er jaren Tempest zeiler, die in die jaren ook veel met ons bekende Nederlandse zeilers is opgetrokken (o.a. Ben Staartjes, Ab en Ellen Ekels) Met wat kunst en vliegwerk wisten we de e-mail adressen van Ab en Ellen te achterhalen, zodat het contact tussen deze strijdmakkers van weleer hersteld kon worden. Rob was voor ons een buitengewone gastheer. Dankzij hem waren wij zeer mobiel, omat hij steeds weer met zijn auto voor ons klaar stond.

 

Wij maakten ook kennis met Patricia Walsh, een ander lid van de RNSYS. Zij organiseerde voor ons een rondleiding door Halifax, met Carol als een professionele toergids, die weer een vriendin van haar was. Met Rob zijn auto trokken wij door de omgeving van Halifax. We brachten speciaal bezoeken aan een aantal heel mooie plekjes zoals Shining Waters, St. Mary’s Bay, Indian Harbour en Peggy’s Cove (de meest gefotografeerde plaats ter wereld). De foto’s in het album over Nova Scotia moeten het verhaal maar verder vertellen.

 





Op 4 september haalden we met hulp van Rob Maurice, Robert van het vliegtuig. Hij is weer terug ingekwartierd op de Pas de Deux.

 

We waren ook nuttig bezig. Na de aankomst van Robert kwamen er uit zijn tas allerlei nuttige dingen en reserve onderdelen, waar we meteen mee aan het werk konden. Een kleine bloemlezing uit mijn eigen groene geheugen boekje:

  • Nieuwe pakking voor het kleppendeksel van de motor plaatsen
  • Generator schoonmaken
  • Lekkend raam aan BB weer waterdicht maken (en dat werden twee ramen)
  • Accu’s controleren en water bijvullen
  • Olie verversen en filter vervangen
  • Nieuwe gloeiplug in de kachel plaatsen
  • Mast inspectie
  • Genuaval en grootzeilval wisselen
  • Nieuw genuaval inscheren
  • USA stekkers voor de walstroom
  • Getij atlas voor de Bay of Fundy
  • Inkopen doen
  • Etc. etc.

Er is altijd wel een lijstje met punten. Aan ons lijstje konden we gemakkelijk drie dagen werken. We deden het in twee dagen. Gelukkig was er ook voldoende tijd om de toeristen uit te hangen en natuurlijk veel, vaak en lekker te eten, zowel aan boord (let op de kreeften, die Rob mee bracht) als op de Club. Een compleet verslag van onze dagen hier wordt veel te veel voor deze website. Toen we Halifax binnen kwamen, twijfelden we nog even of we in het centrum van de stad zouden gaan liggen of naar de Marina van het Squadron zouden gaan. We deden het laatste en daar hebben we geen spijt van gekregen. Wat een mooie jachtclub, wat een gastvrijheid, ongeëvenaard! Dank je wel Royal Nova Scotia Yacht Squadron!

 

Vandaag was ook het, toch wel emotionele, moment dat Arjen de Pas de Deux weer ging verlaten. We hebben hem met zijn allen door het gat van de deur van de Departures geduwd. Arjen, we hebben een geweldige tijd samen aan boord gehad. We hebben dingen meegemaakt, die we allebei van te voren niet hadden kunnen bedenken. Het was fijn om je aan boord te hebben. Het zal even wennen zijn nu je er niet meer bent. Maar de ervaring, de beleving en de herinneringen blijven. Goeie reis terug naar Holland. We hopen dat het daar niet al te hard regent.

 

Morgen zetten we onze reis voort. Waarschijnlijk naar Lunenburg, 45 mijl ten ZW van Halifax.

 

Weer een mijlpaal bereikt

 di, 04 sep 07 05:59

Halifax,  3 september 2007

 

Vanochtend om 06.00 lokale tijd waren we in Halifax en meerden we vervolgens af in de jachthaven van het Royal Nova Scotia Yacht Squadron (RNSYS) aan de Northern Arm. We waren lekker moe en zijn eerst nog een paar uurtjes gaan slapen. Om 10.00 werden we weer wakker, inmiddels een stuk fitter en maakte Arjen weer een mooi ontbijt met gebakken eieren, bacon, tomaat en kaas in zijn eigen stijl. De laatste 50 mijl deden we weer met de wind recht op de neus. Aanvankelijk met heel weinig wind, zodat we moesten motoren, geleidelijk toenemend, zodat we moesten gaan kruisen. We gingen beurtelings drie uur slapen, terwijl het buitengaats steeds harder ging waaien, maar wij kwamen onder de invloed van de wal en we dreven met het eerste licht naar de RNSYS. Of het goede planning was, of geluk, dan wel een combinatie van die twee, mag ieder voor zich uitmaken. We waren blij dat we er waren. Weer een mijlpaal bereikt. Wel iets later dan ooit gepland, maar een echte trekker heeft nooit haast en van de extra tijd, die we in in Groenland bleven, zullen we nooit spijt krijgen.

 

De jachtclub is in veel opzichten het summum. Twee zwembaden, speciale zeilschool voor de jeugd, prachtig in oude stijl gebouwd clubhuis met bar en restaurant, complete werf voor de schepen van de leden, werkplaats voor masten en zeilen, laundry, douches, gratis draadloos internet over de hele haven, prachtig uitzicht op de Northern Arm, enzovoort, maar bovenal gastvrij. Leden van allerlei pluimage schieten je aan om te informeren waar je vandaan komt, hoe het was  of om te vragen of ze je kunnen helpen.

 

Wij besloten vandaag om lekker niks te doen. We lummelden wat rond en hadden eindelijk tijd om zelf eens naar onze eigen website te kijken. Zodoende probeerden we ook zelf nieuwe functionaliteit uit, van de slide show voor de foto albums, op deze website. Als je de foto’s op een leuke, complete en niet veel tijd kostende manier wilt bekijken, dan is de slide show een absolute aanrader. Gewoon album openen, de foto waarmee je wilt beginnen (meestal de eerste) aanklikken en verder kijken hoe het vanzelf gaat. Als je er genoeg van hebt, gewoon op het kruisje klikken, en klaar. Wil je een bepaalde foto wat langer bekijken, klik dan even op de twee verticale balkjes en de show stopt tot je weer klikt om verder te gaan. We hebben hopelijk nu ook het probleem dat de site ’s nachts uit de lucht ging (het is bij ons dan nog gewoon dag) opgelost. Suggesties voor verdere verbeteringen en jullie commentaar blijft zeer welkom. We kunnen niet alle reacties en mails beantwoorden, maar we lezen ze wel allemaal. Blijf graag sturen. Op die manier blijft het tweezijdige communicatie en dat vinden we leuk.

 

Morgen klussen en, hopelijk met een auto van een van de leden, Robert van het vliegveld ophalen. Daarna dompelen wij ons geheel in het toeristisch geweld van deze stad. Verslag daarvan volgt ongetwijfeld nog. Tot dan.

 

Michiel en Arjen

Op weg naar Halifax

 ma, 03 sep 07 11:32
02 september 2007 14.15 uur local time, 19.15 uur in Nederland
Voor de kust van Nova Scotia, Meteo district Eastern Shore
44°56' N en 61°51' W

Vanochtend zijn we bij het krieken van de dag weggevaren uit Canso. Het heeft de afgelopen nacht nog 25-30 knopen gewaaid, maar vanochtend was de wind terug naar 20+ knopen en uit een gunstige NW richting en de zon scheen uitbundig. Het weer bericht voorspelt weliswaar voor morgen weer harde tegenwind uit het ZW 25-30 knopen met vlagen van 40+, maar dat komt hopelijk pas morgen ochtend als we al (bijna) in Halifax zijn. Zo niet, dan zijn er hier langs de kust genoeg mogelijkheden om uit te wijken en te wachten tot het voorbij is. Nu is het heel mooi weer en we zeilen halve wind met gemiddeld 6,5 knopen snelheid naar Halifax (nog ca. 80 mijl). We namen vanochtend vroeg een short cut tussen de eilanden en de riffen door, via de z.g. Andrew Passage, spannend en spectaculair. Achteraf gezien helemaal niet zo moeilijk, maar als je het op de kaart bekijkt dan slik je even.







Het weer van gisteren was toch wel heel uitzonderlijk. Er waren overstromingen en we zagen bewoners van Canso hun kelders leeg pompen. Eigenlijk hoort dit soort weer eerder in augustus te komen en luidt dan, normaal gesproken, een periode van mooi zomerweer in september met NW winden in. Benieuwd of we dat alsnog gaan krijgen. Voorlopig heeft het weerbericht het voornamelijk over ZW. We zien wel. We gaan nu eerst de toerist uithangen in Halifax, Robert terug aan boord halen, Arjen straks in een vliegtuig duwen, terug naar Nederland en zo meer. Je ziet; "never a dull moment", voorlopig neemt niemand ons dit, tot nu toe mooie zeiltochtje van vandaag, af.

Arjen & Michiel

Capa Canso Marina

 za, 01 sep 07 16:34
1 september 2007
We hadden ons voorgenomen om na schutten in de sluis van het St. Peters canal, nog ongeveer 25 mijl door te varen en dan een mooie cove op te zoeken waar we konden ankeren aan de mooie zuidkust van Nova Scotia. Dat ging echter niet door want om een uur of 1 's middags kregen we een urgente storm waarschuwing voor het hele gebied. Een complex lage druk gebied met onweer, veel regen en harde wind aan de voor en de achterkant komt met hoge snelheid op ons af. Niks ankeren in idyllische coves, maar doorvaren naar Canso waar een veilige marina is met drijfsteigers, douches en (heel belangrijk) een laundry. In die Marina liggen we inmiddels en het is vannacht behoorlijk te keer gegaan. Bakken en bakken water vielen er uit de lucht, onweer om ons heen. Het is vanochtend ook hard gaan waaien. Wij zaten in de kajuit, muziekje aan, wasmachines en drogers op de kant voor ons aan het werk. We balen wel dat we weer stil moeten liggen in verband met het weer. Dat hoort niet in deze tijd van het jaar volgens de gemiddelde Meteo verwachtingen. Maar ja de weg naar de hel ligt bezaaid met gemiddelden. Dit hoort er dus bij. Of we vanmiddag weg kunnen is nog maar de vraag, want de storm waarschuwing duurt in principe t/m vannacht. We liggen op stootgaren"", maar we zijn niet van plan om risico's e nemen. De wind komt straks van de goede kant en dan varen we maar in één keer naar Halifax. We zijn tenslotte een zeilboot en een nachtje doorvaren deert ons niet. We willen (ook weer in verband met de weersverwachting) op 3 september in de loop van de middag in Halifax (120 mijl van hier) zijn. Daarna krijgen we tegenwind er daar hebben we zo langzamerhand genoeg van.
Ons tochtje gisteren van St. Peters naar Canso, was een beetje saai, in die zin, dat we nauwelijks wind hadden en wel veel mistbanken. Grappig genoeg trokken die steeds weer op als we in de buurt van een eiland of land kwamen. Het was een voorbode van het slechte weer dat we nu hebben en ook een gevolg van de omstandigheid dat het zeewater hier erg koud is (Labrador stroom) en het and erg warm (Indian Summer). In de sluis hadden we een leuke ontmoeting met Philip en Linda uit Maine. Zij waren na een paar maanden Newfoundland op weg naar huis. We zijn uitgenodigd om op hun guest mooring te komen liggen als we bij hen in de buurt zijn. We mogen dan bij hen douchen, de was doen en hun auto lenen. Dat lijkt een mooi vooruitzicht. Bovendien lijken het erg aardige mensen. Uiterlijk lijkt Philip precies op Rob Sepers en hij gedraagt zich precies zo als Piet van Buren (Bevernest). Dat was dus lekker vertrouwd.
Ondanks dat we nu misschien niet zo veel van de NS kust zien als we graag zouden willen, hebben we het nog steeds naar onze zin. Wat zoals altijd: "achter de wolken schijnt de zon". We zitten u op de stoep van de Library op straat te internetten. De Library is dicht, maar hun wireless staat aan. En we zitten in de zon!
Arjen en Michiel
 

Strachans Cove, Nova Scotia

 vr, 31 aug 07 15:19

31 augustus 2007

We liggen in een kleine marina, St. Peters Marina (owned and managed by the St. Peters Lions Club), aan het begin van het St. Peters Canal. Dit is helemaal aan de zuidzijde van het meren district van het Cap Breton Island. De marina is van alle gemakken voorzien, is heel klein en lijkt zo uit een boek te zijn nagebouwd en hier neergezet. Heel familiair, heel gastvrij, heel prettig. Gisteren voeren we met bft 5 recht op de neus over het meer van Bras d’ Or, waarbij we o.a door de brug in Barra Strait moesten. Op onze eerste oproep ging de brug meteen open. We hoefden zelfs geen gas te verminderen. Onze pogingen om ten Zuiden van de brug te zeilen stranden. Het meer wordt hier veel breder, qua oppervlakte vergelijkbaar met het Z-lijk van het IJsselmeer, maar de wind viel weg en de golven (diep water) bleven kort en hoog, dus dat werd niks. In de beginnende schemering voeren we St. Peters Inlet in. Een bochtig vaarwater door de bossen van Nova Scotia dat op sommige plaatsen maar enige tientallen meters breed is. Door het opkomende andere weer was het een inspirerende omgeving, beetje spookachtig, maar heel mooi en stil. Bij het invallen van de duisternis meerden we af in de marina.

Gisteren bakten we met succes ons eigen brood, nadat Arjen mij eindelijk had overgehaald om de broodbakmachine tevoorschijn te halen en aan te sluiten. Wel lekker, warm brood uit eigen bakkerij. Vandaag gaan we door het kanaal en vandaar is het nog 120 mijl naar Halifax, waar we op 4 september rendez-vous hebben met Robert. Ondertussen is Arjen, mede dankzij het draadloos internet hier, er eindelijk in geslaagd om een terugvlucht naar Nederland te boeken. Dat had nogal wat voeten in de aarde, want de sites van vliegmaatschappijen zijn allerminst klantvriendelijk, zodat hij een stuk of drie keer werd geweigerd om allerlei stomme administratieve redenen. Stompzinnig, maar waar en erg frustrerend, als je denkt dat je de goede vlucht eindelijk hebt gevonden en geboekt. Gelukkig is het nu voor elkaar en kunnen we,  zonder deze zorg nog bij ons, weer op pad. We gaan vandaag en morgen veel regen krijgen en ook een periode met veel wind. Die gaat echter uit het Noorden komen. Hopelijk hebben we er niet al te veel last van onder de kust van Nova Scotia. We willen proberen om in dagtochten naar Halifax te komen, zodat we ook nog wat van het land zien.

Gegroet vanaf  ‘Haremajesteits’ Pas de Deux,

Arjen en Michiel

 

Baddeck, Nova Scotia

 do, 30 aug 07 14:49
Baddeck, Nova Scotia
Donderdag, 30 augustus 2007
 
We zijn op de meren van het Cape Breton Island, in het NO van Nova Scotia. Er gebeuren hier allerlei dingen die we al tijden niet meer hebben gezien:
-          we lopen in korte broeken en t-shirts
-          geen sokken meer nodig in je schoenen
-          het bier in de ijskast is weer kouder dan het bier uit de bilge
-          er komen bikini’s voorbij in rubberboten
-          de luchtvochtigheid in de kajuit is beneden de 40% (eergisteren nog 81%)
-          de GSM telefoons doen het weer
Kortom, de luchttemperatuur is 26ºC en het water is 20ºC, en het is prachtig weer. We waren er wel een keer aan toe. Het zal weliswaar niet zo blijven, want er zitten wat storingen in het verschiet, maar het is wel mooi mee genomen.
 
Nadat we bij Cape Cormorant Newfoundland hadden verlaten is het weer snel verbeterd. De wind kwam weliswaar niet uit het NW zoals voorspeld, maar bleef westelijk. We konden wel hele stukken mooi zeilen. Totdat de wind stierf, naar het ZW draaide, en we weer een motorboot werden. We kwamen aan in Ingonish harbour in Nova Scotia. Volgens de pilot is “..the scenery like sailing in a Scottish loch” en dat was niet overdreven. We vonden een idyllische ligplaats aan een half vervallen en verlaten wharf in een cove in het NO van de baai. We lagen middenin het Cape Breton National Park. De beren lopen hier vrij rond. In Canada is het niet zo als in Nederland dat er dan meteen een hek omheen wordt gezet en je er niet meer in mag. Hier staat gewoon op een bordje dat je niet moet weglopen voor een beer, omdat die toch sneller is dan jij en dat je ook niet in een boom moet klimmen, want de beer klimt ook beter en sneller dan een mens. Gewoon naar hem kijken en praten tegen het beest en je langzaam bovenwinds begeven zodat de beer weet waar je bent en je niet uit angst aanvalt. Alleen een beer die zich bedreigd voelt is gevaarlijk. Overigens, zagen wij zelf geen enkele beer (De Lyra zag er in Labrador wel eentje), maar we maakten wel een lange wandeling, door het bos waar di borden over het gedrag van de beren stonden, naar de Keltic Lodge, waar ze lokaal gebrouwen tapbier en uitstekende pizza’s serveerden in het restaurant.
 
De volgende dag, woensdag, begon de dag met een mooi door Arjen gekookt ontbijt in de kuip met de schitterende omgeving van het park en Ingonish harbour om ons heen. Aan de overkant van de baai hadden we uitzicht op een skilift met verschillende afdalingen die in de bossen zijn gekapt. Helaas komt de wind nog steeds uit de, verkeerde ZW hoek, maar het was schitterend weer en onder motor gingen we op weg naar de Great Bras d’Or die naar het Bras d’Or lake leidt. Alles staat in open verbinding met de zee en het stroomt hier hard. In een van de smalle delen, en onder de indrukwekkende 36 meter hoge Seal Island Bridge, hadden we 4 knopen stroom tegen. Die stroom staat hier altijd omdat er in het meer verschillende rivieren uitkomen en aan de zuidzijde is het meer afgesloten met een sluis.
 
Aan het eind van deze schitterende dag meerden we af aan de public wharf van het watersport centrum Baddeck tegenover de Bras d’Or Yacht Club. Behalve dat de telefoons het hier weer doen is hier ook een draadloos netwerk dat we aan boord kunnen oppikken, dus zullen we eens een stuk achterstand op deze site proberen weg te werken. De foto’s uit New Foundland en Labrador staan er inmiddels op. Nu nog kijken of het wil lukken om ook de teksten een beetje op te leuken met plaatjes bij de verhaaltjes. We doen ons best.
 
Arjen en Michiel