Omhoog langs de West kust van Portugal

Camarinas en La Coruna

ma, 29 jul 13 10:33
La Coruna, 28 juli 2013, 21:00 uur

Op 25 juli voeren we 23 mijl van Finisterre naar Camarinas. Het was niet ver en dat kwam goed uit, want er was totaal geen wind. Alles op de motor, behalve 10 minuten toen we dachten dat we met 7 knopen wind wel een stukje zonder motor konden. Toen de motor goed en wel uit was zakte de windsnelheid meteen naar <3 knopen. We haalden wel alle zeilen omhoog en ook weer netjes omlaag en dat was onze sportieve inspanning van de dag. De Ria van Camarinas is bekend water. Ik was daar twee keer eerder. Ook hier veel veranderd. Er ligt nu een heuse jachthaven met een actieve Club Náutico. Niet groot, heel functioneel, een heel ontspannen sfeertje. De Capitan van de haven hielp ons met de wasmachine en de droger, want het was tijd om eens een wasje te doen. De huidige visserijhaven, die vroeger bestond uit een in zee uitstekend rechthoekig stuk beton, is gloednieuw, met koelhuizen lange kades en grote terreinen waar de vrachtauto's manoeuvreren. Het stadje heeft dezelfde gemoedelijke, wat ingeslapen sfeer behouden. Kantklossen is er, naast de visserij, nog steeds het belangrijkste ambacht. Bovenal is echter de Ria de Camarinas heel mooi en biedt een prachtig vaarwater. Onze missie om hier onze voorraden eens flink aan te vullen, mislukte. Het bleek de gedenkdag van Santiago te zijn, een nationale feestdag waarop alle winkels dicht zijn. De volgende ochtend konden we dat goed maken met o.a. heerlijk vers brood. Helaas gebeurde er ook een tragisch treinongeluk bij Santiago de Compostella, met heel veel slachtoffers. In Spanje is nationale rouw en op alle officiële gebouwen hangen t/m zondag alle vlaggen halfstok.

Ondanks dat ons probleem voortdurend is, dat we geen of heel weinig wind hebben, houdt het weer ons wel bezig. Op de oceaan ten Westen van ons ligt een actieve depressie met veel fronten er om heen. Die komen onze kant op met veel wind en golven (Ocean swell). We willen dat weersysteem aan ons voorbij laten gaan, voordat we aan onze oversteek naar de Isles of Scilly beginnen. Met een beetje geluk en goede wil, zijn we dan precies in La Coruna, waar we toch ten minste twee dagen willen blijven om, zowel de boot als onszelf, op de oversteek van ruim 400 mijl voor te bereiden. Van Camarinas naar La Coruna is 48 mijl en we dachten daar wel twee dagen over te kunnen doen met een tussenstop in de kleine vissersplaats Laxe, 11 mijl ten ZW van de Islas Sisargas in een baai die goed beschut is tegen alle winden en deining van ZO t/m NW. Het pakte anders uit. Omdat het maar een kort eind varen was vanuit Camarinas naar Laxe en omdat we die ochtend nog inkopen in Camarinas gingen doen, waren we pas laat weg. Eenmaal buiten was er veel meer wind dan voorspeld en in de lucht stonden windveren en hoge stapelwolken, die op een onstabiele weersituatie leken te duiden. We wilden het risico niet lopen dat het slechte weer, dat pas voor een dag later was voorspeld, toch veel sneller zou komen. We besloten Laxe over te slaan en in een keer door te varen naar La Coruna. De wind nam toe, kwam recht van achteren en we vlogen met een gemiddelde SOG van 8 knopen richting La Coruna. Voor de Islas Sisargas zelfs een rif in het grootzeil gezet, want het ging gewoon te hard. Na het ronden van deze archipel kon het rif er weer uit. We waren voor 8 uur, ruim voor etenstijd, al in de, weer een gloednieuwe, knots-grote, marina. We hadden allebei het gevoel dat we een goed besluit hadden genomen. Die nacht werd het weliswaar vrijwel windstil, maar de volgende ochtend nam de wind op onze ligplaats, snel toe tot >33 knopen. Buiten stond een dikke 7 Bf en wij lagen mooi niet voor anker in Laxe en wel lekker safe in La Coruna.  Bij het inchecken vertelden de marineros ons bovendien dat er t/m zondag een groot middeleeuws festival in de oude stad zal zijn. Dus die extra dag die we hier zijn, zullen we goed kunnen besteden.

La Coruna heeft ons niet teleurgesteld. Het festival in de oude stad was een echt volksfeest. Vooral op zaterdag kon je over de hoofden lopen. Honderden stalletjes, eet en drink tentjes, gebraden vlees op enorme BBQ apparaten, muziekgroepen, narren en ander verkleed volk in de straten de pleinen en zo verder en zo meer. We hoefden er alleen maar tussendoor te lopen om te worden opgenomen in de vrolijkheid van dit stadsfeest. Vandaag, zondag, sliepen weer eerst lekker lang uit. Vervolgens werkten we een aantal klussen aan de boot af. Al varend gaan er dingen stuk en soms kun je die zelf wel repareren. Dat lukt wonderwel als je Wouter er bij aan boord hebt. 's middags maakten we een lange wandeling langs de zee aan de noordkant van de stad. Daar ligt een schitterend, heel groot, natuurpark met veel thematische bouwwerken, beelden en andere inspirerende object. Helemaal op het N-lijkste puntje staat de Torre de Hercules. De enige nog werkende vuurtoren uit de Romeinse tijd. De toren werd onlangs door de UNESCO erkend als werelderfgoed. Interessant en indrukwekkend. Terug door de oude stad, waar we een enorme plensbui over ons heen kregen. Gelukkig stonden we net met een glas bier on onze handen onder het tentdoek van een van kramen. in dit geval met een Duits thema, incl. de deerne in kledij die ons te woord stond in perfect Duits. zij kwam dan ook uit Berlijn en woont nu in Valencia. Haar beroep? Zij verkoopt Deutsche Wurst op kermissen, fancy fairs en andere soortgelijke straatfeesten. kun je daar je brood mee verdienen? Geen idee.

Morgen ochtend eerst nog voldoende vers  brood halen, diesel olie tanken en als het niet meer regent gaan we naar de I.O.S.

Michiel en Wouter.

Povoa de Vazim en Viana do Castelo

zo, 21 jul 13 10:27
20 juli 2013

Vandaag zijn we op weg naar Bayona, in het NW-en van Spanje en verlaten wij Portugal weer als we de monding van de rivier Minho passeren, die de grens tussen beide landen vormt. Onze twee laatste havens in Portugal waren beide interessant en de moeite van het aanlopen waard, maar op geheel verschillende manieren. Jl. woensdag liepen we omstreeks 3 uur 's middags Povoa aan. Een haven die helemaal op zeilers is ingesteld. Weliswaar klein, maar van alles voorzien. De haven ligt vol met vertrekkers, sommigen zijn hier kennelijk al heel lang. Anderen lopen Povoa aan op hun doorreis. Povoa is al bijvoorbeeld meer dan 10 jaar een vaste aanloop voor de ARC deelnemers die in konvooi naar Palma de Mallorca trekken. Er zijn veel eigenaren die kennelijk Povoa uitkiezen om hun boten geschikt te maken voor de oceaan. De vaste wal ligt vol met "projecten", serieuze en minder serieuze. Alle soorten specialisten zijn hier gevestigd en bieden hun diensten aan. Het maakt een uiterst professionele indruk en in het havenkantoor zijn ze trots op hun reputatie.

Povoa is een vrij grote stad met een rijke traditie. Maar er is niks aan. We sjouwden ons rot door de stad. We zagen een paar aardige tegeltableaus, maar daar hebben we er al 1000-en van gezien in Portugal. Kortom, qua stad kun je Povoa overslaan. We vonden bijv. geen enkele leuke kroeg.

Een dag later in Viana do Castelo is de situatie min of meer omgekeerd. Slechte haven. Achteloze haven beheerders die je liever zien gaan dan komen. Wij gingen met de Pas de Deux de haven niet eens in en bleven overnachten aan de meldsteiger, die in de stromende rivier ligt. Daar lag je beter dan in de rommelige haven. De stad daarentegen was heel erg leuk. We begonnen bij het oude Castelo, dat geheel gerenoveerd wordt en heden ten dage een school voor toerisme huisvest. De oude stad was zeer de moeite waard met veel in oude glorie teruggebrachte gebouwen uit de tijd dat Viana do Castelo de belangrijkste haven was voor de verscheping van de Port wijnen. Na de verzanding van de haven van Viana in de 19e eeuw, nam Porto dat helemaal over. Port Wine is de in Groot Brittannië gebruikte afkorting voor Portugese Wijn en heeft oorspronkelijk geen relatie met Oporto, wat nu wel het centrum van zowel de productie van als de handel in Port Wines is.

Bijna 200 m boven zeeniveau op de heuvel achter Viana ligt de Majestueuze Basilica Santa Luzia. Naar boven lopen vonden we aan het einde van een lange dag een te grote inspanning. De oplossing kwam van de funicular ter plaatse die ons voor 2 Euro/man naar boven bracht. Het ritje omhoog op zich was die 2 euro al waard. Eenmaal boven trok zo waar de langdurige nevel, die ons al twee weken bezig houdt, op en hadden we een werkelijk schitterend uitzicht over de stad, de delta van de rivier, de haven en de zee. We wandelden de 200m hoogte verschil terug naar beneden en dat was een eitje.

Vandaag  om 2 uur 's middags lagen we voor de marina van de Monte Real Club de Yates in Bayona.

 

Daarmee bereikten we een belangrijke mijlpaal in de reis van de Pas de Deux in 2013. We bedwongen de Portugese Noord door van Zuid naar Noord langs de W-kust van Portugal te varen. Maar....., er was helemaal geen Portugese Noord. Geen 26 knopen wind recht van voren, geen halve knoop stroom voortdurend tegen, geen golven van 3 à 4 meter op de neus. Integendeel, we waren vaker een motorboot dan een zeilboot, door gebrek aan wind. De laatste drie dagen voeren we onder spinnaker of gennaker. Het enige wat ons dwars zat was de voortdurende nevel, die ons zicht soms beperkte tot een klein wereldje, waardoor we de kust maar weinig zagen, terwijl die steeds dicht bij was. In Bayona trok ook de nevel op. We wandelden, eindelijk in de zon, door dit inspirerende dorp aan de schitterende baai. We beklonken onze aankomst op het terras van deze Spaanse Koninklijke Vereeniging met een paar welverdiende aankomst biertjes.

Morgen naar Vigo, waar we helaas weer afscheid gaan nemen van Arjen die dan terug vliegt naar Nederland. Wouter en Michiel beginnen een nieuwe episode waarin we via La Coruna naar de Isles of Scilly ten ZO van Lands End willen zeilen.

Michiel, Arjen en Wouter

Twee dagen in Porto

vr, 19 jul 13 14:04
19 juli 2013, 10:45 uur UTC
We zijn vandaag onderweg van Povoa de Varzim naar Viana do Castelo in Portugal. Er is nog steeds weinig wind, maar wel nog steeds van de goede kant. We varen onder spinnaker en dat is heel anders dan we ons, tot een paar dagen geleden, voor hadden gesteld. Povoa de Varzim en Viana do Castelo zijn onze laatste twee havens in Portugal, voordat we, volgens planning morgen, naar Bayona gaan. Bayona ligt weer op Spaans grondgebied en wel in het NW ten Z van Kaap Finisterre.

Het besluit, van jl. dinsdag, om te proberen om de rivier de Douro op te varen en naar Porto te gaan, wat we in het vorige bericht op onze website meldden, heeft ons niet gespeten. Sterker nog, het was zo leuk in Porto, dat we er twee dagen zijn gebleven. De nieuwe marina die bij Vila de Gaia, aan de Zuid oever van de Douro is gebouwd, is prachtig. Weliswaar met enige nieuwigheden die niet goed werkten (Wifi deed het niet en de douches deden het wel maar alleen met veel kunst en vliegwerk), maar verder een haven die aan alle eisen van comfort en gastvrijheid voldoet. We konden fietsen huren van de boat charter firma op de haven. Het centrum van Porto is niet verder dan een kwartiertje fietsen. Porto bestaat geheel uit steile straatjes en en straten en dan is een fiets een ideaal vervoermiddel om zowel tegen de helling op als er weer vanaf te komen.

We kunnen nu onze eigen Baedeker over Porto schrijven. Een geweldige stad. Groot . Boeiend. De oude binnenstad is zeer inspirerend. En met een belangrijke historie. Portugees erfgoed. Schitterende uitzichten over de rivier. 100-en goede tot uitstekende restaurant(je)s langs het water. Veel terrassen, kerken, kathedralen, kloosters, markthallen, beursgebouwen, hoge torens waar je op kunt klimmen. Bepalend voor het aangezicht van de stad zijn de enorme metalen boogbruggen over de Douro gebouwd door dezelfde bouwer als de Eiffeltoren en ook uit ongeveer dezelfde tijd.

Hoofdaspect van Porto blijft natuurlijk de wijncultuur met de Portwijnen als hoofdartikelen. We kregen een rondleiding, annex uitleg, annex geschiedenis les, annex proeverij bij een van de Porthuizen in Vila Gaia (want daar liggen ze allemaal naast elkaar) bij Churchill Graham op recommandatie van de marina staf. Ook een speciale vermelding verdient het treinstation Sao Bento, waarvan het gebouw geheel versierd is met prachtige tegeltableaus met beelden van enerzijds de Portugese geschiedenis en anderzijds de ontwikkeling van het openbaar vervoer van ossenkarren naar de ijzeren spoorweg.

Lunchen doe je in Porto in Café "Majestic" (speciale aandacht voor de Majestic Ladies van de KNZ&RV in Muiden) gelegen in de winkel-wandelstraat R. Santa Catarina. Een restaurant met een stijl uit de 19e eeuw en met een bijzonder interieur, een bijzonder bediening, een bijzondere kaart en met mooie port onder eigen café Majestic label.

Het kostte ons eergisteren haast moeite om weer uit Porto te vertrekken. De voorbereidingen voor het Extreme Sailing spektakel dat in het  a.s. weekend daar gaat plaats vinden waren in volle gang. Douro Marina timmert hard aan de weg om bekendheid te krijgen en een reputatie op te bouwen. Ze bestaan pas anderhalf jaar, maar die reputatie hebben ze wat ons betreft al verdiend. Een aanrader dus. En die ingewikkelde navigatie op die ondiepe rivier dan....? Dat is helemaal niet zo moeilijk. De boeien liggen op hun plaats, zijn duidelijk en je kunt het eigenlijk niet verkeerd doen. De Marineros in hun RIB komen je bovendien tegemoet varen om je de weg te wijzen.

Michiel, Arjen en Wouter

Onderweg van Aveiro naar Porto

wo, 17 jul 13 11:27
16 juli 2013, onderweg van Aveiro naar Porto

Vandaag zijn we weer een motorboot. Het is ongelofelijk, maar dit is al de zoveelste dag zonder wind. De atmosfeer om ons heen is volkomen rustig. Alleen in de tweede helft van de dag krijgen we soms wind van zee als het land opgewarmd raakt en er een lichte zee bries gaat waaien naar het strand. Gisteren was zo'n dag en hebben we zelfs heel mooi kunnen zeilen. Het begon weer met een spiegelgladde oceaan, maar na een uurtje kon de gennaker omhoog  en hebben de ruim 35 mijl van Figuera da Foz naar Aveiro bijna helemaal op zeil kunnen doen. Als er iets is tijdens deze reis, waarop we niet hadden gerekend is dat we onder spinnaker langs de westkust van Portugal naar het Noorden zouden zeilen.

Aveiro is een industrie gebied in een grote delta van die de Ria de Aveiro vormt. De getijstromen zijn er heftig en met aanlandige wind kan de ingang gevaarlijk worden. Die is deels verzand. Overigens zagen we bij binnenkomst dat er hard gewerkt werd aan de verbetering van de ingang. Een groot (Nederlands) baggerschip was bezig om de zandbanken weg te zuigen en het Westelijke havenhoofd werd aan zienlijk verlengd. Desalniettemin was er een hoop stroom en we keilden met een snelheid van 7,5 knoop naar binnen. Aveiro zelf biedt geen mogelijkheid voor jachten om af te meren, maar recht er tegenover ligt het slaperige dorpje Sao Jacinto met een mooie ankerbaai er voor, zonder heftige getijstromen. We kwamen er niet achter wat de economie van dit dorp te betekenen heeft. Waarschijnlijk helemaal niks. Er wordt veel gevist, voornamelijk uit heel kleine bootjes en met hengels vanaf de kant. De atmosfeer is opvallend relaxed. Wij spendeerden er een prima rustige nacht achter ons eigen anker. De belangrijkste gebeurtenis ter plekke was dat, nadat we de dinghy hadden opgepompt, we een biertje gingen drinken op het terras van het enige etablissement waar volk op de been was, café, restaurant, pastelaria, bakkerij, alles tegelijk. Inderdaad super relaxed.

Bij het vooruitkijken in de pilots voor onze bestemmingen hierna viel ons oog op een stukje tekst in Reed's Almanak, dat  er in 2012 een marina is  geopend bij Porto in de rivier de Douro. Tot nu toe was de Douro, en daarmee Porto, een no-go area voor jachten. In Sao Jacinto hadden we geen internet verbinding, maar wel een telefoon. Frouk via haar internet verbinding in Nederland gaf ons meer informatie over deze marina en de bevestiging van het  bericht in de Reed's. We zijn er nu naar op weg, Spannend en nieuw. De Douro is heel ondiep, maar we hebben vaaraanwijzingen. We zijn benieuwd. Vanavond zijn we hopelijk in Porto en niet niet in het ietsje Noordelijker gelegen Leixoes.

Tot dan

Michiel (die zit te schrijven), Arjen (die aan dek uitkijk houd) en Wouter (die die doet of hij een boek leest, maar zijn ogen dicht heeft)

Tot nu toe (nog) geen Portugese “Noord”

ma, 15 jul 13 10:11
14 juli 2013, onderweg van Nazare naar Figueira da Foz
huidige positie 39 graden en 57 minuten Noord; 008 graden en 58 minuten West.

We varen nu langs een kaarsrecht stuk van de Portugese kust in Noordelijke richting op een koers die maar 1 mijl van het strand af ligt. We hadden ons er op voorbereid, dat het moeilijk en zwaar zou zijn om langs Portugal naar het Noorden te varen. Meestal staat hier in de zomer een harde Noordelijke wind, vergezeld van een van Noord naar Zuid lopende stroom van 0,5 knopen, die door deze passaat wind wordt opgewekt. Alles tegen dus. Maar tot nu toe merken we van al deze tegenwerkende natuurkrachten helemaal niks!

Onze dagen worden gekenmerkt door heel erg weinig wind, een extreem hoge luchtvochtigheid, lage temperaturen als het mist (jas aan, muts op) en als er net genoeg wind is om te zeilen dan komt die wind uit het Westen of Zuid Westen. Het leven aan boord is dus heel comfortabel. We varen heel veel op de motor en dat is soms erg saai. Maar deze omstandigheden zijn ons toch zeer gunstig gezindt en veruit te verkiezen boven de strijd tegen de elementen (wind, golven en stroom) die we eigenlijk hadden verwacht.

De Portugese kust is interessant en leuk. In vergelijking met Spanje is Portugal schoon, de gebouwen zijn meestal goed onderhouden, de mensen zijn veel aardiger, veel meer Portugezen dan Spanjaarden spreken Engels, Portugezen zijn gastvrij en geïnteresseerd. Het grootste verschil merk je in de jachthavens en in de, meestal kleine watersportverenigingen. Iedere keer weer worden we als welkome gasten beschouwd en wordt ons voortdurend gevraagd of ze nog iets voor ons kunnen doen.

Het begon vorige week donderdag direct in Cascais met een van de grootste en mooiste jachthavens van deze regio. We lagen hier werkelijke eerste klas. Het was jammer dat het zo mistte. De luchtvochtigheid was zo hoog dat alles kleddernat werd en het voelde alsof het regende. Cascais is een leuke plaats, maar geeft in dit weer toch mistroostige indruk. Niemand op de terrassen, de stranden leeg, op straat heeft iedereen haast.

We genoten niet echt van Cascais. Dat kwam ook omdat we de volgende ochtend (vrijdag) al vroeg weg wilden om 45 mijl te varen naar Peniche, een grote vissershaven met een kleine jachtclub op het schiereiland waar Cabo Carvoeiro de meeste westelijke punt van is. We konden precies 30 minuten zeilen. De rest ging op de motor. Vlak onder Cabo Raso en Cabo Roca (een van de drukste verkeersscheiding-stelsels van Europa) door.  We waren er om 18:00 uur. Ruim op tijd om bij een goed geoutilleerde supermarkt ruimschoots te provianderen voor het weekend. Op zo'n rustig zee is er ook ruim tijd om voor de inwendige mens te zorgen met dagelijks een mooi ontbijt, verzorgde lunch en een fantasie vol avondeten dat we meestal in een of andere coproductie met elkaar samen klaar maken en dat stelt zeker eisen aan de proviandering.

Peniche als plaats is interessant. Veel visserij, verschrikkelijk aardige mensen in de jachtclub. Mooie oude vestingstad, die in de recente geschiedenis een belangrijke rol lijkt te hebben gespeeld in de anjer revolutie van 1974. Het fort dat majestueus boven het dorp ligt was in die tijd een gevangenis. Binnen zijn een paar musea, waarvan er één geheel gewijd is aan deze gevangenis en de anjer revolutie. Omdat het van Peniche naar Nazare maar 23 mijl was, hadden we voldoende tijd voor enig toerisme in Peniche.

Gisteren van Peniche naar Nazare met weer nieuwe verrassingen. Eerst vlak onder de indrukwekkende rotsen van Cabo Carvoeiro door. Grappig om te zien hoe de vogels op de rotsen en de mensen op het uitkijkplatform er vanaf het water eigenlijk hetzelfde uit zien. Nieuwsgierige, veel nerveus bewegende levende stipjes, ieder op eigen zijn eigen „rots‰. Ongeveer halverwege krijgen we opeens ZW wind. Motor uit. Gennaker omhoog en onder zeil tot vlak voor Nazare. Wie spreekt er nog over een Portugese Noord? Maar laten we maar voorzichtig blijven. We zijn nog steeds 190 mijl van Kaap Finisterre af en daar moeten we nog omheen, waarschijnlijk wel met veel tegenwind.

Nazare werd weer een welkome verrassing we voeren tegelijk met een groep kinderen in optimisten zeilbootjes met hun instructeur de haven in. De instructeur kwam met zijn RIB naar ons toe om te vertellen dat we vooral welkom waren bij zijn Club Nautic Nazare en dat zijn collega al voor ons klaar stond op de steiger. Nazare is een echt toeristen oord. Daar is niks mis mee, maar het maakt 's nachts wel veel lawaai met een disco op het strand die luidruchtig voort duurt tot ten minste 5 uur in de ochtend. Arjen werd er wakker van. Wouter en Michiel sliepen er dwars doorheen. Aan het einde van de middag wandelden we door deze badplaats. Er was een strandhandbal toernooi gaande. Waarschijnlijk heel belangrijk, want er waren drie speelvelden, waarop tegelijkertijd werd gespeeld en daaromheen waren tribunes gebouwd voor een groot publiek. De wedstrijden waren ook vanaf de boulevard te volgen. Leuk om naar te kijken, want de heren konden en wel wat van, al begrepen we niet wie er tegen wie speelden. Er werd veel aangemoedigd en voor de winnaar werd ruim gejuicht. We hadden het hier zo naar onze zin dat we terug op de haven besloten om in het restaurant van de jachtclub te gaan eten. Het was er vol en dat is altijd een goed voorteken. Dat klopte, want we aten bourgondisch. Voor nog geen 40 euro voor drie man, incl. de wijn, een bijzondere avond. Morgen koken we weer zelf.

Vandaag hebben we ook nog anderhalf uur kunnen zeilen op een zwakke bries uit het Westen. Over een uurtje zijn we in Figueira da Foz. Daarover later meer. Overigens, is de mist sinds gisteren weer opgetrokken. We zitten overdag weer in de zon, zonder jas en muts.

Michiel, Wouter en Arjen

10 juli 2013

do, 11 jul 13 21:45
Sines, 10 juli 2013


Het werd een lange verjaardag omdat dit jaar de dag van 10 juli vroeg begon en laat eindigde. Maar ook een dag met verrassingen zoals dat bij een verjaardag hoort.

Vroeg uit de kooien opstaan want we wilden weg bij het eerste daglicht om de ruim 62 mijl naar Sines te kunnen afleggen voordat het daar donker zou zijn en we bovendien nog een restaurant wilden bezoeken om het verjaardagsdiner van Michiel aan Wouter en Arjen aan te kunnen bieden.


Al om 06:55, op onze ankerplaats bij Baleeira, hadden we onze eerste kop thee op en was bovendien het anker aan dek en konden we vertrekken. Aanvankelijk helemaal geen wind.

Verrassing 1 van de dag was dat we op een geheel vlakke zee heel dicht onder Cabo Sao Vicente door konden varen. Het was een spectaculaire aanblik om van beneden omhoog te kijken naar de meest Westelijke punt van Europa met de beroemde vuurtoren en het klooster boven op de rotspunt. De volgende verrassingen kwamen met het ontbijt. Een hele cadeautafel vol met brieven, pakjes, gelukwensen enz. Erg blij met de foto van de kleinkinderen Kiki en Saar, de dochters van Fleur en Jasper.


De verjaardagstaart van Frouk lieten we ons goed smaken bij de koffie (Cola voor Wouter, want die houdt niet van koffie). Verder verliep de ochtend zonder noemenswaardige gebeurtenissen. Eigenlijk was het dood saai. Geen wind, geen scheepvaart, geen visfuiken, geen vissers en een kust die langzaam in de heiige verte verdween. 4 en een half uur na Cabo Sao Vicente, de volgende verrassing, dikke mist als onverwacht presentje op mijn verjaardag. Het werd vochtig en koud. Radar en AIS allebei aan, maar daar was behalve de kust op 5 mijl afstand niets op te zien. Daar waren we niet meer aan gewend. Ondertussen voeren we nog steeds met de motor er bij, want zowel richting als kracht van de wind waren verkeerd. Naar mate we verder van de kust af kwamen trok de mist geleidelijk op en draaide de wind naar een meer westelijke richting. Een uur voor Sines kon eindelijk de motor uit en als laatste cadeautje van de dag voeren we Sines onder zeil binnen om 7 uur in de avond. Ruim op tijd voor het aankomst biertje in de kuip en het diner in de stad. De heren van de capitainerie in Sines waren bereid om ons het adres te geven van hun eigen favoriete eethuis in Sines. Achter het Castelo aan de R. Francisco Luis Lopes is het restaurantje Sitio Do Marinho. Het advies, dat we van de capitainerie hadden gekregen, bleek uitstekend. Het eten was goed, de waard zeer gastvrij en het zat er vol met lokale mensen, wat altijd een goed teken is. Een mooie afsluiting van mijn verjaardag. Nadat de lokale gasten mij nog in het Portugees hadden toegezongen, bij het doodmakertje dat de waard serveerde, lagen we na middernacht in onze kooien en vielen prompt in slaap. Morgen weer een lang stuk. 53 mijl van Sines naar Cascais. We zullen weer tegenwind hebben, maar dat wisten we van te voren omdat het langs de kust van Portugal vrijwel altijd uit het Noorden waait. Die wind heet niet voor niks de "Portugese Noord". Heel misschien draait de wind nog iets meer naar het Westen en kunnen we morgen  toch nog weer een stukje zeilen zonder motor?


Michiel, Arjen en Wouter