10 juli 2009
Ons ritje naar Mariehamn op de Åland eilanden, op dinsdag 7 juli, was ruig. Het woei stevig, maar niet zo hard dat het eng was (ook al dacht Frouk, daar in het begin anders over). Het ongerief kwam van de ijsnaalden-regen die pijn in je gezicht deed en alles zeiknat maakte. Voeg daarbij een paar kletsen met zout water en een zicht dat beperkt bleef tot max 2 mijl en een bootsnelheid van af en toe 7 kts over de grond (twee reven en de kleinste fok). We waren er wel lekker snel, maar, “a bit shaken and not stirred”. Eenmaal achter het eiland was het leed snel over, met de wind mee gedraaid de laatste 15 mijl langs de hogewal naar binnen. We kozen voor de oostelijke haven, want dat geeft ons een betere uitvalspositie voor de Ålandse scheren en de rest van Finland daarna. De Gästhamnen hier in Åland zijn geweldig. Goede faciliteiten, aardige mensen, er zijn er veel. De pilots die we hebben doen dit gebied bepaald tekort. De praktijk is veel beter dan de boeken ons willen laten geloven.
Door de omstandigheden (storm in aantocht) besluiten we om hier een paar dagen te blijven. Woensdag is het weliswaar nog mooi weer, maar donderdag breekt de hel los. 40 kts wind tussen NO en O. We hebben ook een dag nodig voor de laundry, klussen aan de boot en eens een dagje niet varen. Voor donderdag hebben we een dak boven ons hoofd in de vorm van een huurauto.
Ondanks het noodweer (pas halverwege de dag gingen de ruitenwissers weer op normale snelheid) werd het geen verloren dag. We zagen een prachtig land met boeiende natuur en prachtige vergezichten. De regenvlagen voegden er een bepaalde mistiek aan toe. In het museum voor jacht en visserij zagen we veel van de historie van Åland. Een verzameling eilanden die nooit oorlog voerde (wapens zijn er alleen voor de jacht), dat door Zweden werd uitgebuit, waar de taal Zweeds is, maar dat verkoos om toch bij Finland te horen. Åland is een provincie van Finland met een eigen autonomie op veel aspecten. Ingewikkeld, maar vanuit hun geschiedenis goed te begrijpen.
Na het museum toerden we wat rond over mooie wegen en kwamen uiteindelijk terecht bij het stoere kasteel Kastelholmen dat aan een fjord ligt tegen een soort openlucht museum met oude boerderijen, windmolens, watermolens, stallen, woningen en zo nog wat meer opstallen die horen bij de geschiedenis van de Åland archipel. Het regende even ietsje minder, waardoor we ons in de openlucht konden wagen. Het kasteel ligt er vlak naast en daar kregen we nog meer geschiedenisles over deze eilanden en de ingewikkelde verhoudingen, vanuit de historie gezien tussen, Zweden, Finland, Rusland en nog wat meer van dat soort landen. Boeren, vissers, heksen, vikingen, avonturiers, zeilers, reders, ontdekkingsreizigers, allemaal komen ze ergens voor in de Ålandse geschiedenis.
In de middag ging de plensregen over in motregen (de stront woei nog steeds van de dijk) en wij maakten een natuur wandeling door een bos op het eiland Nåtö dat met een paar bruggen met Mariehamn verbonden is. Een schitterende route, met heel veel, verschillende, bloemen. Beetje zompig, maar zeer de moeite waard. Vanacht was het rustig, maar dat was de stitlte voor 30+ knopen wind die nu uit het ZZW waait. Hopelijk gaat de wind in de loop van vanmiddag een beetje afnemen. We willen nog proberen om in de Gästhamn te komen die we gisteren vlak naast Kastelholmen zagen. Terwijl ik dit zit te schrijven, komt de windmeter, in de haven, weer boven de 30 knopen en we wachten nog even met vertrekken. Morgen wordt het beter, zeggen ze. In ieder geval veel minder wind en schijnbaar ook weer wat zon. Vandaag is het 16⁰C en dat mag voor ons ook een beetje meer worden. Vorige week hadden we nog > 30⁰C! Welnu, we zullen toch proberen om hier vandaag weg te komen, maar dan moet het wel een beetje minder gaan waaien dan nu. We hoeven het weer tenslotte niet uit te dagen.
Frouk en Michiel
6 juli 2009
Terwijl we met een ZW wind van 3 bft, onder spinaker, onderweg zijn van de ene ankerplaats (Norsundet op Ramsmoraön) naar de volgende (op het eiland Korsö), maken we dit verslag over de dagen sinds onze aankomst jl. woensdag in Stockholm. 
Nadat we ons laatste bericht op 1 juli hadden verzonden, kregen we eerst nog een beetje vertraging door de onwillige Nockeby Bron, vlak voor Stockholm. Samen met twee lokale Zweedse boten, hoopten we dat die brug om 4 uur voor ons zou draaien. De brugwachter was echter van plan om dat pas om 7 uur te doen. Daardoor lagen we op een ter plekke geleende mooring, 3 uur tegen een lelijke betonnen brug aan te kijken. Uiteindelijk liepen we Stockholm binnen bij de al laag staande zon. We maakten gelukkig nog wel de detour door de Ridderfjärden, met het markante Stadshuset van Stockholm. 
Ook de oude stad ligt aan deze brede fjord. De skyline, met ontelbaar veel en mooie torens en torentjes is indrukwekkend. Een bijzondere ervaring om daar rond te varen op een warme zomeravond in juli. Om 10 uur 's avonds vonden we een plekje, in de laatste lege box, in de Wasa Gästhamnen, waar we twee dagen zijn gebleven. De donderdag werd een was-, klus-, museum- en stad-bekijk-dag, die eindigde bij een Italiaan in de Gamla Stan (oude stad) die voor ons twee pizza's bakte, om onze vermoeide benen weer wat fut te geven.
Stockholm is een boeiende stad. Zeer gevarieerd door alle eilanden waar de stad op gebouwd werd. Veel musea en veel aandacht voor kunst en cultuur. Veel water betekent ook veel kades en promenades met terrasjes, parken en mensen, die daar flaneren of, zoals wij, naar die flanerende mensen kijken. Aan de levensgevaarlijke toestellen van het pretpark op Djurgården hebben we ons niet gewaagd. Het park ligt naast de Wasahamnen en het gegil van de gasten in de achtbanen of van hen die zich in stoeltjes van 70 meter hoge torens in vrij val naar beneden storten was ons genoeg. Het was de hele dag in de kuip van de Pas de Deux te horen. Een aparte verrassing was Båthal 2 aan de Wasahamnen. Gratis toegang van 12-17 uur met een schitterende verzameling van Fritids båter (pleziervaart boten), incl. de koninklijke sloep met 18 riemen, peddel- en zeilkano's, wedstrijdboten, enzovoort. 
De ontwikkeling van de Zweedse watersport van de laatste eeuwen is er tentoongesteld. Alles werd door amateurs samen gebracht en wordt ook door hen in perfecte staat gebracht en gehouden. Enige van de liefhebbers, die alles bij elkaar hebben gebracht, lopen rond en geven toelichtingen. Ze weten echt waar ze het over hebben. We liepen er twee uur rond en konden er maar nauwelijks genoeg van krijgen. 
Terug uit Båthal 2, maakten we kennis met Alex Mulder, de nieuwe eigenaar van de Dr.Ir. De Blocq van Kuffeler, voormalig directie vaartuig van Rijkswaterstaat op het IJsselmeer. Alex lag met zijn boot achter het Wasa museum. We waren nieuwsgierig wie er hier in Stockholm met die boot was. We genoten van zijn gastvrijheid op zijn boot en van een sapje om de dorst te lessen. Het Wasa museum wilden we zeker niet missen. Het is nog mooier en beter geworden dan het museum al was. Wonderlijk om rond een schip uit 1628 te lopen dat op 10 augustus van dat jaar na 1500 meter op zijn maiden trip, zeilend, met vliegende vaandels en vlaggen, naar de bodem van de fjord verdween. 
Het hele stuk pracht en praal, dat de macht van het koninkrijk Zweden in die tijd moest bevestigen, ligt nu, nagenoeg intact en via de laatste technieken geconserveerd, in het Wasa museum naast de Gästhamnen.
Vrijdag 3 juli werd een bijzondere dag. Om 10.00 stapte Anders Tysk, onze gids van de Zweedse schaats avonturen, aan boord. Voor de verandering, hoosde het van de regen. Na veel koffie, stroopwafels en Hollandse kruidkoek en uitgebreid bijpraten in de kajuit, hield de regen op. 
Anders leidde ons de Skärgård ten O van Stockholm in. Via de heel nauwe doorgang Baggenstäket, langs Saltsjöbaden, naar één van zijn eigen favoriete ankerplaatsen, in de Kastviken op de scheer Härsö. Daar doken we vanaf de rotsen het water in, maakten een mooie lunch en konden nog meer bijpraten. 
Wij vertelden o.m. over onze ervaringen in Zweden, waar we vaak op zijn aanraden, mooie plekken vonden, meestal "off the beaten track" en uiteraard over alle plekken die we herkenden van onze schaats avonturen samen met hem. We eindigden die avond in de Vadviken boven Dalarö waar Anders zijn eigen boot heeft liggen. 
Zijn vrouw Christina kwam hem bij ons ophalen, waarmee de kennismaking met haar ook stand kwam. We mochten die nacht aan hun steiger blijven liggen.
De dagen daarna toerden we door de Zweedse scheren aan de hand van de fotokopieën uit de boeken van Anders, waar de mooiste ankerplekjes in de Zweedse scheren op staan. Zonder dat we verwachten dat iemand de moeite neemt om te proberen om op te zoeken waar we allemaal zijn geweest, noemen we in vogelvlucht. We lunchten en zwommen aan een rots van Branta Kobben. 
We sliepen in een prachtige baai op Bullerö. 
Vervolgens gingen we naar Sandhamn, waar de Gotland rund zojuist was gefinisht en lunchten we in de Bistro van KSSS, de "Koninklijke" van Zweden. Daarna weer op z'n Zweeds geankerd aan de NW kant van Ramsmoraön en nu liggen we in een soort privé inlet aan een rots aan de W kant van Korsö. Morgen gaan we naar Mariehamn, Åland eilanden. We zijn dan in Finland. We zullen daar wellicht een paar dagen blijven, want er komt een gore, vuile, tering, tyfus, klote (om met onze, helaas wijlen, coaster kapitein Piet Hazenberg te spreken) storm aan. 
Die gaat weliswaar net ten Z van ons langs, maar Mariehamn krijgt 40 knopen wind uit het O, en dat is de kant die we op willen. Dus we gaan daar waarschijnlijk even in de wachtstand. Misschien vinden we daar een internet verbinding om weer eens wat plaatjes aan deze site te kunnen toevoegen.
Frouk en Michiel