IJsland

22 juli '07, we gaan!

zo, 22 jul 07 14:39
Vanavond zijn we weer op bezoek geweest bij het meteo instituut hier ter plaatse. We kregen bevestiging van wat we zelf al meenden te hebben gezien. De omstandigheden lijken gunstig. Het weerbeeld lijkt consistent. Morgen om 10.00 uur gaan we los van de wal. We gaan proberen om als volgende bestemming op Groenland aan te komen. De Lyra en de Pas de Deux zullen tegelijk uitvaren nadat de douane ons heeft uitgeklaard. Voor de komende tijd komt de berichtgeving van de Pas de Deux weer uit mails die we via de HF radio versturen. Op naar het ijs! Brrrr...!

NB:
Arjen bleek nog heel mooie foto's van 17 juni jl. , gemaakt bij ons vertrek uit IJmuiden, te hebben gemaakt. 6 stuks daarvan heb ik nog toegevoegd aan het album 'vertrek'. O.a. de foto waarbij Ro Jonkhoff de laatste landvast, die we in Nederland nog aan de wal hadden zitten, los gooit. Kijk maar in het album, dat je kunt aanklikken links onderaan op de home page.

Reykjavik, 20 en 21 juli. We gaan nog niet

zo, 22 jul 07 13:15
Voorbereidingen van ons vertrek naar Groenland. We ontvangen Janush, een Pools oceaanzeiler, bij ons aan boord. Hij heeft een zeer grote ervaring met varen in de arctische wateren. Met  zijn Vagebond maakt hij al twee maal de NW passage. Hij was ook de eerste die dat gelukt is. Janush is ook al 10 maal op Groenland geweest. Aan de hand van zeekaarten, ijskaarten en weerkaarten, geeft hij ons heel veel waardevolle adviezen. Vanavond gaan we naar het meteorologische instituut. Janush gaat graag mee, want hij is zelf ook geïnteresseerd in de visie van de meteorologen.

Verder ruimen we het schip op. Zeeklaar maken. Watertanks gevuld. Dieselolie bijgevuld. Douche en plee schoon gemaakt. Laatste inkopen gedaan. IJslandse kronen opgemaakt. Als het weer goed is voor de komende dagen, kunnen we direct weg. Maar we hebben onze twijfels. Het weer bij Kap Farvell is erg wisselend. Juist daar willen we geen slecht weer of harde wind tegen komen. Doordat er voor de tijd van het jaar zo veel ijs is zullen we ook flink moeten omvaren. Vooralsnog denken we dat we 100 mijl ten Zuiden van Kap Farvell moeten langs varen, alvorens we in Noordelijke richting de Davis Street kunnen invaren. Julianahåb wordt waarschijnlijk niks. Te veel ijs voor de deur. Janush adviseert ons naar Narsalik te gaan en vandaar uit de Semelik fjord (Semelik betekent gletscher in het Groenlands) in te varen. Wel veel ijsbergen, maar niet gevaarlijk en het kan bij daglicht. Er zijn ook ankermogelijkheden in de fjord zelf.


Het bezoek aan de meteorologe was interessant. Dit maal spraken we met een jonge vrouw. Ze bevestigde wat we eigenlijk al voelden. We moeten nog even geduld hebben. Misschien maandag.

Onze tocht naar het instituut was heel comfortabel, dankzij Ardis Bollweg. Zij bracht ons met haar auto met Nederlands kenteken heen en weer. Ardis stond eerder deze week plotseling met man en twee dochters naast de Pas de Deux, nadat ze Nederlandse vlag had herkend. Haar man is geofysicus en hij doet hier een onderzoek van 3 maanden bij de universiteit van Reykjavik naar de beweging van vulkanen. Zij wonen met het hele gezin hier in Reykjavik vlak bij de haven. Zij spraken ons aan, terwijl we elkaar in eerste instantie niet eens herkenden. Het moment van wederzijdse herkenning (jeemig, ben jij het!) was heel leuk. In middels hebben we elkaar al een paar maal vaker gezien. O.a. zaterdagavond toen we haar schoonouders tegenkwamen in het bioscoopje van de Volcano show. Prachtige en boeiende films over de oorzaken en gevolgen van erupties. De bioscoop is een onderdeel van het atelier van de cineast zelf.

Voor hen die niet weten wie Ardis Bollweg is. Een paar jaar geleden was zij een bekende top laser zeilster. Met haar vader, Hans Bollweg, had ik zelf veel contact in zijn functie van wedstrijdsecretaris van de Laser klasse organisatie in Nederland (LON). Later zeilde mijn dochter Marieke veel met haar samen; o.a. in het j/24 vrouwen team op de "gebaksdoos".

Je ziet maar weer. De wereld is echt een dorp. Je blijft elkaar gewoon op straat tegen komen. Of in dit geval, op de steiger voor bezoekende zeilboten in Reykjavik.

19 juli 2007, The Golden Circle

vr, 20 jul 07 18:25
Uitgerekend vandaag is het de eerste dag, sinds 8 weken, dat het regent op IJsland. We laten ons niet van de wijs brengen en samen met Arjen ga ik om 08.00 uur, met de fietsjes van de Lyra, onze huurauto ophalen. Om 09.00 zitten we met een thermosfles van Rian, vol met koffie, met de ruitenwissers aan, in een nieuwe Toyota Yaris, want van de eerste bleek de accu leeg te zijn. We laten ons verrassen want alleen Rian weet wat we allemaal gaan doen vandaag. Zij heeft een heel strijdplan uitgestippeld, als een gemiddelde van onze individuele wensen. We rijden eerst naar de Þingvellir, de vallei waar de AlÞingi of parlement bijeenkwam in de periode 930 –1262/1264 AD. Een indrukwekkende vallei met grote scheuren (gevolgen van aardbevingen en erupties) die het hele gebied een eigen karakter geven. Zowel de geologie als de geschiedenis worden uitgelegd in een bezoekerscentrum op grote borden die e.e.a. illustreren. De mistige dag geeft een extra mystiek cachet aan het geheel. Je hoeft je fantasie niet op de proef te stellen om een beeld te krijgen hoe het daar meer dan 1000 jaar geleden aan toe ging. Ook op deze plaats werd omstreeks 1000 AD op democratische wijze besloten om het christendom officieel in te voeren in IJsland.
 
We verlieten steeds de route, als we ergens iets vermoeden wat de moeite waard was. Zo zagen we verschillende kleine kerkjes, de een nog mooier dan de ander en zo kwamen we, geheel onverwacht bij het Laugarvatn. Dit is een groot meer dat aan de randen een door de natuur gecreëerd stoombad is. De sauna aan de oever werkt geheel met warmte uit het meer. Als je met schoenen en al in het water gaat staan, voel je de warmte in je voeten trekken. De waterdamp op de foto’s hangt niet samen met de regen. Het was inmiddels droog geworden. We wilden ook wat eten en soms heb je dan geluk. Vlak achter ons zagen we een houten restaurantje, waar we een snelle hap wilden gaan halen. Dat pakte anders uit. We werden ontvangen door de eigenaar zelf. Die ons meenam door zijn kaart met o.a. forel uit het meer, klaar gemaakt naar eigen recept. Voor het nagerecht citeer ik uit de Lonely Planet:
 
“Lindin is the best restaurant for miles. Its menu uses local and seasonal ingredients – fresh char from the lake, reindeer, goose and guillemot – and quiet jazz and candlelight create a relaxing atmosphere.
En Let OP!
Its Belgian dark chocolate mousse, with raspberry purée and watermelon pieces, is allegedly the best in the world – and, having tasted it, we won’t argue!” 
 
Robert zal er nog een keer spijt van krijgen, terwijl hij elders op IJsland rond rijdt in een 4WD. Ook leuk, maar voor hem dit keer geen chocolade mousse.
 
Vervolgens naar het plaatsje Geysir, waar de grootste geiser van IJsland zijn combinatie van heet water en stoom de lucht in blaast. Speciaal is de grote kookbel die eerst omhoog komt en die letterlijk openbarst als de stoom explodeert.
Vlak er bij ligt de spectaculaire waterval van Gulfoss. (op de site passen maar een paar plaatjes. Klik op de link van het foto album van IJsland om er meer te zien) De waterval is eigenlijk een heel systeem van watervallen met meerdere etages en meerdere plaatsen waarvandaan het water toestroomt. Onderaan loopt alles door een diepe smalle canyon weer naar de bedding van de rivier die zich verderop in volle breedte voortzet. Al het water is afkomstig van de gletschers op de bergen in centraal IJsland. We reden ook naar de vulkaan Hekla, die steeds om de ca. 10 jaar actief is. De wisselingen in het landschap naarmate je dichterbij de vulkaan komt en vervolgens er weer vanaf rijdt zijn spectaculair.

We reden terug naar de Zuidkust langs de andere kant van de Gletscher rivier. Overigens zagen we midden in dit woeste landschap dat IJsland ’s energie niet uitsluitend afhankelijk is van geo-thermie. Midden in het vulkanische maanlandschap was een grote waterkracht centrale gebouwd, die werd gevoed door stuwmeren, die als kunstwerken in de waterstromen en poelen uit de gletscher waren gebouwd. Geen mens te zien. Alsof je in een landschap uit een boek van Tolkien rond  waarde. De Orks kunnen hier zo maar met 100.000-en tegelijk om de hoek komen. Gandalf, met wapperende witte baard en tabberd, staat in je fantasie voor je op de flank van de vulkaan.

We reden langs de kust en verbaasden ons over de snelheid waarmee het beeld van het landschap veranderde. Van vulkanisch en woest naar vlak, groen en vruchtbaar met brede haffen in de kust en vervolgens weer steile kliffen met gesteente in allerlei tinten, groen, rood, geel, bruin, zwart enzovoort. Vlak voordat we weer naar het Noorden draaiden vonden we vlak aan de kust nog een heel bijzonder kerkje, genaamd Strandarkirkja, dat daar 100-en jaren geleden uit dankbaarheid is neergezet, door geredde zeelieden. Het kerkje is een soort nationaal monumentje geworden, nadat het werd gerestaureerd met geld dat via een nationale inzamelingsactie werd opgehaald.

De apotheose aan het eind van de dag was onze rit langs de oever van het Kleivarvatn, een meer dat opgesloten ligt in het lavagesteente. Schitterende uitzichten en Gandalf bleef ons in de gaten houden, vanaf de kammen van het gebergte, tot onze veilige terugkeer aan boord van de Lyra en de Pas de Deux.

18 juli 2007

do, 19 jul 07 02:53
Er is veel gebeurd in de afgelopen dagen. Maandag werd een Reykjavik dag, waarop we te voet in twee uur naar het Meteorologisch Instituut liepen. We werden zeer gastvrij ontvangen en te woord gestaan door de hoofdmeteoroloog over weersverwachtingen en de ijssituatie bij Groenland. Hij bevestigde dat we er niet verstandig aan doen om nu al weg te gaan. Wacht tot het einde van de week. Kom vrijdagavond om 20.00 uur nog een keer langs dan heb ik tot 21.00 de tijd voor jullie. Dat gaan we dus doen. Helemaal buiten Reykjavik, op een heuvel  ligt ook het distributie centrum voor warm water (stadsverwarming) met een prachtig uitzicht over de haven. Er ligt ook een geiser naast, maar die is nep. De echte gaan we later nog wel bezoeken. Ook de Kathedraal (Luthers) was de moeite van een omweg waard.

We ondernamen ook vele pogingen om gedemineraliseerd water te kopen voor in de accu's, maar die pogingen strandden allemaal. Bij een grage bedrijf vertelden ze ons dat hier in IJsland er gewoon kraanwater in de accu's wordt gedaan. Dat vinden we best voor hen, maar niet voor de accu's van de Pas de Deux. Gelukkig had ik nog net genoeg liters uit Nederland en zijn de accu's helemaal in orde.

Gedurende een prachtige avond/nacht waarin het weer niet donker werd, wachten we op de vier vrienden van Robert  en op Arjen Duyve. Arjen komt hier als opstapper aan boord van de Pas de Deux en zal pas weer ergens in Canada afstappen. Na vandaag stapt Robert voor een maandje af. Hij gaat eerst met zijn vrienden in een 4WD IJsland onveilig maken. Robert 's aanwezigheid in IJsland was voor hen een mooi excuus om ook hier naar toe te komen. Daarna gaat Robert met Emmy en Matthijs een tijdje vakantie vieren in een warm land. Wij blijven nog een tijdje in deze koudere streken, waar de kou eigenlijk best mee valt. De heren zaten toevallig allemaal in hetzelfde vliegtuig hier naar toe. Arjen kreeg daardoor een heel prettige lift naar de Pas de Deux en konden we Robert 's vrienden (2 x René, Hieron en Rob) een "welkom op de Pas de Deux  biertje" aanbieden, voordat zij met een tijdwinst van twee uur op Nederland, naar hun hotel gingen.

Dinsdag werd de dag van het tijdelijk afscheid van Robert. Ik zal hem missen. Hieron heeft een mooie tocht voor hen over IJsland uitgezet. Na de koffie vooraf aan het afscheid van de heren in hun 4WD, werd het aan boord van de Pas de Deux klussen geblazen. Tevens een nuttige inwerk stage voor Arjen om de boot te leren kennen. Algehele controle van de mast. Nieuwe lamp in het toplicht. Nieuwe radarreflector in de mast. Lekkend raam aan SB dicht gemaakt met nieuwe Sika. Reeflijnen in de giek gewisseld en een lange lijst van allerlei andere kleinere puntjes. Ook de apotheek, heeft geen gedemineraliseerd water. We sloten de dag af met een koud biertje in de zon op het terras van Café Paris aan het park in het centrum (’t kost wat, maar dan heb je ook wat). Dat was dan Arjen’s eerste dag aan boord.

Woensdag werd de dag van het gevecht met de kachel. Die doet het weliswaar heel goed, maar gaat op onregelmatige momenten veel rook maken. Dat is niet erg, maar wel vervelend. De kachel zit diep in de bakskist en het kost dus veel gymnastiek om daar in en ook weer om er uit te komen. Veel gesleutel, veel gedoe, geen resultaat. We laten het maar zo. We zaten lang samen met Herman om alle kaarten te vergelijken en te beoordelen of we voldoende details hebben van alle plaatsen waar we naar toe willen kunnen gaan. ‘s Middags fietsten we half Reykjavik af op zoek naar de kaartenkamer om te checken of we alles aan boord hebben. De enig detail kaart die we evt. nodig hebben voor de kust van Labrador, hadden zij niet. Vooralsnog was het een geruststelling om te merken dat we onze voorbereiding op dit punt in Nederland goed hadden gedaan. Toen alles klaar was, kwamen we redelijk uitgeput terug met een zak met koude biertje die we hebben gedeeld met Herman en Rian voor het lenen van hun fietsen. 's Avonds kwam de hengelsport boot ons weer verse vis brengen, die we toen ook maar gezamenlijk hebben opgegeten, nadat Rian ze had klaar gemaakt in het kombuis van de Lyra. Voor morgen hebben we een auto gehuurd en gaan we me z'n vieren op het pad van de Golden Circle van IJsland.

Michiel

15 juli wasdag

ma, 16 jul 07 22:20
Vandaag was het de dag waarop we begonnen aan het weg werken van punten op het onvermijdelijke lijste dat aan boord altijd ontstaat. Beddegoed verschonen en twee maal een was draaien  (in de was machine van de Lyra. Dankjewel Herman en Rian) waren vandaag aan de beurt. Verder gingen we vandaag de strijd met de kachel aan. Die doet het weliswaar goed, maar af en toe stopt de brander voor een korte periode en komt dan een grote rookwolk uit de uitlaat en even later doet hij het dan weer. De kachel zit heel diep in de kuipbank ingebouwd en dat betekende zowel een gymnastische oefening om in de kuipbank te komen, als een grote verhuizing van alle spullen die daar aan vooraf gaat. We denken dat we de oorlog gewonnen hebben, want we vonden een lek in de toevoerslang van de verbrandingslucht, die de oorzaak geweest kan zijn. Uitslag van deze strijd wordt later bekend gemaakt. Robert spande zich bijzonder in met het klaarmaken van een paar verse visjes die we van een paar jongens op de steiger hadden gekregen. Aan het eind van de dag hadden we gasten aan boord. Herman en Rian kwamen genieten van de kookkunsten van Robert. Het bleef die avond nog lang onrustig in de stad!

Morgen gaan we op bezoek bij de meteorologen van Reykjavik.

Michiel & Robert

We zijn in Reykjavik

vr, 13 jul 07 18:57
13 juli 2007, 17.00 uur

We zijn zojuist in Reykjavik aangekomen en liggen afgemeerd, naast de Lyra van Herman Marres en Rian de Jong, aan de steiger voor bezoekende zeiljachten. Herman en Rian stonden voor ons klaar toen we binnen voeren om 15.05 uur plaatselijke tijd (=UTC). Begeleid met luid getoeter uit hun scheepshoorn en met een "welkom in Reykjavik biertje" was het weerzien heel hartelijk. We hadden een prachtige overtocht vanaf Vestmannaeyjar naar hier.  We gaan nu eerst de boot opruimen. We hebben hier een netwerk waarmee vanachter onze eigen kaarten tafel op het internet kunnen komen. Dus ook maar snel een berichtje over onze goede aankomst op de site gezet. We werden prompt voor het avondeten, dat o.a. bestond uit  walvisvlees, op de Lyra uitgenodigd. Te veel filosoferen over de (veel te) grote hoeveelheid ijs bij Groenland deden we nog maar niet. Het is hier op de steiger echter wel de talk of the town.  Iedereen ligt te wachten. In de komende dagen gaan we maar eens langs het meteorologisch instituut hier, om een opinie van de experts op te halen.

Robert & Michiel

12 juli 2007

Op donderdag zijn we weer weg gevaren van het eiland Heimay van de groep Vestmannaeyjar. 's Ochtends keken we eerst naar een indrukwekkende documentaire film over de vulkaan uitbarsting van 1973. Eens te meer indrukwekkend omdat we het hier, de dag er voor, allemaal met eigen ogen gezien hebben. Vestmannaeyjar is een plaats om naar toe te gaan, in meer dan één opzicht. Het was prachtig weer en met een matige ZO wind gingen we onder genaker met een vaartje van 6 knopen naar het Westen. In de 24 uur dat we onderweg waren, draaide de wind de hele klok rond. Omstreeks middernacht zagen we boven de zuidkust van IJsland een prachtig spel van kleuren, silhouetten van de vulkanen, en wolken. Het wordt hier. zeker op zee, 's nachts niet donker. Op de ZW punt van IJsland zagen we een heleboel rookpluimen opstijgen uit de geisers. Het bleef maar prachtig weer en om 15.05 UT liepen we Reykjavik binnen. We wisten dat Herman en Rian er lagen, maar het was een mooi moment toen we hen zwaaiend op de steiger zagen staan. Later op de avond wandelden we door de moderne en welvarende stad. Die welvaart is echter tanend, want de economie hier hangt nagenoeg geheel af van de visindustrie, maar die ligt vrijwel stil, nadat de zee geheel leeg gevist werd door Russen, Portugezen en Japanners en, niet te vergeten, door de IJslanders zelf.

11 juli 2007, Vestmannaeyjar, IJsland

wo, 11 jul 07 21:19
11 juli 2007, Vestmannaeyjar
 
Om 07:40 UT hebben we vastgemaakt in de haven van Vestmannaeyjar, onze eerste haven in IJsland. Om het te vinden op de kaart moet je zoeken in de zee ten ZO van Reykjavik. De binnenkomst was spectaculair tussen hoge kliffen aan stuurboord en de restanten van de vulkaanuitbarsting van 1973, die de haven net niet heeft afgesloten, aan bakboord. Het is een klein eiland aan de ZW kant van IJsland. Toen we eenmaal vast lagen, hebben we eerst een fles wijn leeg gedronken en een pak kaasstengels erbij weg geknaagd en nu gaan we onze onderbrokene slaap van vannacht afmaken. Eerst slapen en daarna naar het havenkantoor en de douane.
 
Na het bezoek van de douane zijn we dit eiland gaan verkennen. Een vriendelijke mevrouw van het Toerist Office gaaf ons met een brede glimlach veel bruikbare adviezen. In 1973 is er hier een grote vulkaanuitbarsting geweest, waardoor een deel van het stadje onder lava en as verdween. Er ontstond naast de al bestaande vulkaan een heel nieuwe berg met een eigen krater, de Eldfell. De lavastromen hebben het eiland belangrijk groter gemaakt. De lava ligt hier letterlijk in de achtertuin van veel bewoners. Een paar wijken zijn geheel verdwenen. Als een Pompeï van het Noorden worden stukken daarvan nu weer uit gegraven. De nieuwe berg vormt voor velen een uitdaging om die te beklimmen. Ook voor ons. Het was een flinke en steile inspanning. Het duurde twee uur voor we boven waren. Terug in een half uurtje. We kregen er geen spijt van. Het was zeer de moeite waard. Het Toerist Office bleek het enige café te zijn dat open was. Ze verkochten er bier, het eten was er heerlijk en het internet gratis. We hebben geen spijt dat we naar Vestmannaeyjar zijn gegaan. Er komen hier volgens de douanier maar ca. 30 jachten per jaar. Het eiland met zijn indrukkende natuur, fantastische uitzicht en veel aardige mensen (iedereen zegt elkaar hier goedendag op straat) is meer bezoekers waard. De haven is prima, walstroom, water en, liggeld is hier allemaal gratis. Morgen gaan we naar Reykjavik. Dat is nog wel een stukje varen van bijna 100 mijl!

Windstil

di, 10 jul 07 22:08
10 juli 2007, 12:00 UTC
positie 63º 13' Noord & 017º 14' West
85 NM van Vestmannaeyjar

Vandaag, op mijn verjaardag, hebben we een windstille dag kado gekregen. Gisteren hebben we tot 8 uur 's avonds in een langzaam afnemende wind en een kalmere zee, mooi kunnen zeilen. Na ons eten (boeren omelet met champignons) ging de wind er geheel uit. We varen nu, langs de Zuidkust van IJsland, in een rug van hoge druk tussen twee depressies in, op de motor. De zee is een langzaam golvende spiegel. Robert maakt 's avonds een verjaardagsdiner met gebakken aardappelen en zelfgemaakte gehaktballen. Wat een feest! Een volgende depressie ligt nu bij de zuidpunt van Groenland, maar die zal naar verwachting onder ons langs gaan. Voorlopig houden we dus nog wind mee. Op het N-lijk halfrond is de windrichting ten N van een depressie doorgaans Oostelijk. Het betekent wel dat de schepen op weg naar Groenland, die al in Reykjavik zijn, daar niet weg kunnen i.v.m. de storm bij Cap Farvel. Dat kan nog een gezellige reunie worden, o.a. met Herman Marres en Rian de Jong, die daar al liggen met hun Lyra. Bovendien is de situatie van het ijs rondom Groenland nog zo ongunstig dat het nu nog erg moeilijk is om daar te varen. Wij wachten maar even af. Eerst gaan we naar IJsland. Daar blijven we een week. Een aantal vrienden van Robert komen daar enige dagen vakantie vieren en wij hopen daar samen met hen op te trekken. Robert later vliegt met hen naar zijn familie, om met Emmy en Matthijs op vakantie te gaan en Arjen Duyve komt dan bij mij aan boord. Robert komt in Canada weer aan boord. Straks in Reykjavik trekken we ons plan voor de komende maand, dat vooral afhankelijk zal zijn van de ontwikkelingen in de ijs situatie bij Cap Farvel en in de Davis Street en van het weer.

De verjaardagstaart die Frouk Segaar ons had meegegeven voor vandaag is uit de vrieskist gehaald en ligt nu in de oven warm te worden. We gaan lunchen.

Groet van langs de zuidkust van IJsland van Michiel en Robert.