10 juli 2009
Ons ritje naar Mariehamn op de Åland eilanden, op dinsdag 7 juli, was ruig. Het woei stevig, maar niet zo hard dat het eng was (ook al dacht Frouk, daar in het begin anders over). Het ongerief kwam van de ijsnaalden-regen die pijn in je gezicht deed en alles zeiknat maakte. Voeg daarbij een paar kletsen met zout water en een zicht dat beperkt bleef tot max 2 mijl en een bootsnelheid van af en toe 7 kts over de grond (twee reven en de kleinste fok). We waren er wel lekker snel, maar, “a bit shaken and not stirred”. Eenmaal achter het eiland was het leed snel over, met de wind mee gedraaid de laatste 15 mijl langs de hogewal naar binnen. We kozen voor de oostelijke haven, want dat geeft ons een betere uitvalspositie voor de Ålandse scheren en de rest van Finland daarna. De Gästhamnen hier in Åland zijn geweldig. Goede faciliteiten, aardige mensen, er zijn er veel. De pilots die we hebben doen dit gebied bepaald tekort. De praktijk is veel beter dan de boeken ons willen laten geloven.
Door de omstandigheden (storm in aantocht) besluiten we om hier een paar dagen te blijven. Woensdag is het weliswaar nog mooi weer, maar donderdag breekt de hel los. 40 kts wind tussen NO en O. We hebben ook een dag nodig voor de laundry, klussen aan de boot en eens een dagje niet varen. Voor donderdag hebben we een dak boven ons hoofd in de vorm van een huurauto.
Ondanks het noodweer (pas halverwege de dag gingen de ruitenwissers weer op normale snelheid) werd het geen verloren dag. We zagen een prachtig land met boeiende natuur en prachtige vergezichten. De regenvlagen voegden er een bepaalde mistiek aan toe. In het museum voor jacht en visserij zagen we veel van de historie van Åland. Een verzameling eilanden die nooit oorlog voerde (wapens zijn er alleen voor de jacht), dat door Zweden werd uitgebuit, waar de taal Zweeds is, maar dat verkoos om toch bij Finland te horen. Åland is een provincie van Finland met een eigen autonomie op veel aspecten. Ingewikkeld, maar vanuit hun geschiedenis goed te begrijpen.
Na het museum toerden we wat rond over mooie wegen en kwamen uiteindelijk terecht bij het stoere kasteel Kastelholmen dat aan een fjord ligt tegen een soort openlucht museum met oude boerderijen, windmolens, watermolens, stallen, woningen en zo nog wat meer opstallen die horen bij de geschiedenis van de Åland archipel. Het regende even ietsje minder, waardoor we ons in de openlucht konden wagen. Het kasteel ligt er vlak naast en daar kregen we nog meer geschiedenisles over deze eilanden en de ingewikkelde verhoudingen, vanuit de historie gezien tussen, Zweden, Finland, Rusland en nog wat meer van dat soort landen. Boeren, vissers, heksen, vikingen, avonturiers, zeilers, reders, ontdekkingsreizigers, allemaal komen ze ergens voor in de Ålandse geschiedenis.
In de middag ging de plensregen over in motregen (de stront woei nog steeds van de dijk) en wij maakten een natuur wandeling door een bos op het eiland Nåtö dat met een paar bruggen met Mariehamn verbonden is. Een schitterende route, met heel veel, verschillende, bloemen. Beetje zompig, maar zeer de moeite waard. Vanacht was het rustig, maar dat was de stitlte voor 30+ knopen wind die nu uit het ZZW waait. Hopelijk gaat de wind in de loop van vanmiddag een beetje afnemen. We willen nog proberen om in de Gästhamn te komen die we gisteren vlak naast Kastelholmen zagen. Terwijl ik dit zit te schrijven, komt de windmeter, in de haven, weer boven de 30 knopen en we wachten nog even met vertrekken. Morgen wordt het beter, zeggen ze. In ieder geval veel minder wind en schijnbaar ook weer wat zon. Vandaag is het 16⁰C en dat mag voor ons ook een beetje meer worden. Vorige week hadden we nog > 30⁰C! Welnu, we zullen toch proberen om hier vandaag weg te komen, maar dan moet het wel een beetje minder gaan waaien dan nu. We hoeven het weer tenslotte niet uit te dagen.
Frouk en Michiel
posted @ vrijdag 10 juli 2009 11:29