Bahamas

Ten anker achter French Cay

za, 01 mrt 08 15:04
29 februari 2008

French Cay is een klein Koraaleiland aan de Zuidkant van de Caicos Bank, tussen de Turks en Caicos eilanden. Ongeveer op de zelfde manier zoals de Grand Bahama Bank in de Bahamas ligt.

Vanochtend vertrokken we vanuit de Sopadilla Bay van het eiland Provodençiales (kortweg Provo) om van Noord West naar Zuid Oost de Caicos Bank over te steken. Dat ging halverwege mis, want de wind kwam niet, zoals voorspeld, met <15 knopen uit het NNO, waar woei met 20 knopen bijna recht van voren. Daardoor liepen we het risico om met te weinig licht op onze ankerplaats aan te komen. Dat risico kun je hier niet nemen, want bij weinig licht zie je de koraal hoofden niet en die steken wel degelijk op een gevaarlijke manier omhoog. Overdag zie je ze als een zwarte vlek in het water en zijn ze gemakkelijk te ontwijken, vooral als de zon hoog staat. Maar 's avonds en 's nachts zie je niks en als de diepte meter reageert, is het al te laat. Die koppen zijn scherp en keihard en bovendien is het een ernstige overtreding als je koraal beschadigd. We weken uit naar het Zuiden en liggen nu goed beschermd achter het eiland dat het beste valt te beschrijven als het decor voor een Bounty commercial.

We verlieten Rum Cay in de ochtend van 26 februari voor een oversteek van 120 NM, in 24 uur, naar Mayaguana, een van de out-islands van de Bahamas. Het was een prachtige zeiltocht met heel licht weer, waarin we, zoals voorspeld, een winddraaiing van 180º, het z.g. "klokken" van de wind) meemaakten. Mayaguana is echt een out-island. Er is niks. Alleen vriendelijke mensen, die, behalve af en toe een beetje vissen, niks te doen hebben. Er was wel een winkel en drie bars, maar die waren alle drie dicht. De winkel was wel open en verkocht zo waar eieren, brood en verse groenten en fruit. Precies wat we nodig hadden. We ankerden in de Abrahams Bay. Een ruime baai die van de oceaan wordt afgeschermd door een rif. Het grote voordeel is dat je ook vlak bij de uitgang kunt ankeren, waardoor je 's nachts weg kunt.   Dat kwam goed uit want we wilden 's nachts weg om vroeg in de ochtend van 28 februari via het Sandbore Channel, de Turks & Caicos Eilanden in varen. Later op de dag staat de passaat daar naar buiten te toeteren en 's ochtends is het door de warmte die de Caicos bank 's nachts vast houdt nog rustig.

De nachtelijke tocht was prachtig, doordat de hemel regelmatig fel werd verlicht door het weerlichten van de onweersbuien in het koufront ten Noorden van ons. De wind die langzaam zou draaien, maakt de klok beweging echter binnen 5 minuten. Daardoor motor zeilden we het ene moment hoog aan de (lichte) wind en een paar minuten later liepen we 7 knopen door het water met een windkracht 5 Bf recht van achteren.

Om 9 uur 's ochtends lag ons anker op de bodem van de Sopadilla Bay en gingen we inklaren bij een brommerige mevrouw die het Customs office bestierde. Ze deed alsof het allemaal te veel werk was en het spreken viel haar zo vroeg in de ochtend kennelijk nog moeilijk, maar een uur later stonden we weer buiten. We namen afscheid van Dick, de opstapper bij de Mystique van Carl en Cheryl, die een lift kreeg van een lokale held, naar het vliegveld. Hij is terug naar Philadelphia, maar volgende maand klimt hij al weer in de Himalaya. We geloven dat dit keer de top van de Mount Everest zijn doel is.

Provo is een belangrijk eiland, hoofdstad van de Turks & Caicos eilanden, veel auto's, goede wegen, shopping malls en schuw dure taxi's. We deelden de kosten van $50 (sic) voor een ritje heen en weer naar de Supermarkt, maar we hadden nieuwe voorraden nodig en die zijn hier heel duur te krijgen.

Morgen willen we opnieuw proberen om, de onverwachte wendingen van de wind ten spijt, toch de Caicos Bank in ZO richting over te steken. We willen proberen om, als zon nog hoog staat, tussen de koraal hoofden bij Ambergris Cay, door te laveren en daar een ankerplaats vinden.

Wordt vervolgd.

Michiel en Robert

Rum Cay

ma, 25 feb 08 04:43

Rum Cay, 24 februari 2008

Vanochtend voeren we, vrijwel zonder wind, op een lange lichte swell van de oceaan naar Rum Cay. We varen nog steeds op met Cheryl en Carl, die op hun Mystique hun vriend Dick er bij aan boord hebben gekregen. Dick  is een ervaren alpinist, die al twee verschillende toppen van >8000 m heeft gehaald (beide in de Himalaya), bovendien is hij een gezellige kerel met veel boeiende verhalen. Als klimmer kom je nog eens op een paar plaatsen van de wereld, waar anderen niet zo gauw naar toe gaan.

We hadden er geen rekening mee gehouden dat het vandaag zondag is. Ergo, alles is dicht. Het eiland is er niet minder mooi om en we hebben een mooie, veilige ankerplaats vlak achter het rif van de baai voor de enige nederzetting, Port Nelson.  Op aanwijzing van een lokale inwoonster vonden we op het strand wel Mrs. Ruby Bain, met haar restaurant en bar. Zij is het enige etablissement dat open is. Gelukkig is het allemaal precies zoals je hoopt dat het zal zijn. Aan het strand, koud bier, een tv die een of andere soap vertoond. Enige locals die in het lokaal rond hangen, allen Mrs. Ruby Bain’s familie leden en een menu met lokale gerechten zoals Grouper, Turtle, Conch enz. Wij kozen voor Grouper en reserveerden (!) voor 7 uur. Chocolate Rum Cake toe, weer de TV aan, nu met een griezelfilm, wat wil je nog meer.

Inmiddels hebben we ook, op basis van een schijnbaar gunstig window in het weer (koufronten hebben we nodig, anders blaast de passaat ons steeds tegen!), een vaarplan gemaakt voor de komende week. Morgenochtend vertrekken we voor 120 mijl naar Mayaguana, daar blijven we tot dinsdag avond. De nacht daarop hopen we naar de Sopadilla Bay op Providenciales (Turks en Caicos eilanden) te varen. We gebruiken twee of drie dagen om over de banken van de Caicos eilanden te gaan en we hopen in de nacht van 2 naar 3 maart naar Luperón in de Dominicaanse Republiek te komen. Het is vooral spannend omdat we verwachten dat de wind niet voor die tijd weer naar het ZO draait en we de passaat en alle golven recht op de neus krijgen. Help ons maar met te duimen voor een mooi en langzaam koufront.

Let ook op de foto's die we maakten van de zeer duidelijke convectie boven Rum Cay die we vanochtend zagen en van het wel heel bijzondere spel van de kleuren geel, rood en helderblauw in de lucht in het Westen vlak na de zonsondergang van vanavond.

Michiel en Robert

Conception Island

ma, 25 feb 08 03:55

22 februari 2008

Na ons vertrek uit George Town hadden we een prachtige zeildag naar Calabash Bay, aan de uiterste NW kant van Long Island juist ten Zuiden van Cape Santa Maria. De wind zou ZO zijn, wat een bezeilde koers naar Long Island inhield. Het werd Oost en dus kruisen, maar het maakte niet veel uit. We maakten een paar slagen, vonden onze weg door het rif voor het strand en ankerden veilig vlak tegen het strand in 3 meter water. Het rif was te ver en er waren te veel golven om te snorkelen, maar een deel van het helder witte strand werd onderbroken door een rots en daar waren genoeg mooi gekleurde vissen te zien.

Vanochtend vroeg anker op om met de ZO wind halve wind naar Conception Island te gaan. 20+ knopen wind, golven van 8 voet, veel zon, veel water over de boot, maar spectaculair zeilen. eerst voorzichtig tussen de riffen door naar open water en in minder dan 3 uur de 21 mijl naar Conception Isl. Een baai die is neergelegd zoals je ze verwacht te zien in de reclame folders van de Bahamas. Eindeloos, ongerept wit stand, onbewoond eiland, palm bomen, dicht struik gewas, een zee met een diep blauwe kleur, die zelfs het blauw van de zee aan het stand van Cuba overtreft, enz. Snorkelen op het rif hier is alsof je zelf in het aquarium zwemt, twee dolfijnen naast de boot die komen kijken wat wij hier doen. Vanavond een kampvuur op het strand, dat kinderen uit een USA-NED echtpaar die drie en een half jaar op hun boot hebben gewoond, gaan aanleggen. Kortom, dit zijn de Bahamas!

En weet je wat? We weten nog niet wat we morgen gaan doen!

Robert en Michiel

23 februari 2008. De volgende dag:

Het werd een tocht met Pasdeautje half om het eiland, door de swell en door branding  om vervolgens in een lagoon te komen, zo mooi, dat woorden tekort schieten. Zie de plaatjes hier onder. De zee schildpadden lieten zich niet fotograferen, maar ze waren er wel degelijk. Met je snorkel bril op, kun je tussen de wortels van de mangroves kijken. Het is mooier dan een tropisch aquarium, want je zwemt er zelf in. We werden kleddernat. De rubberboot stond bij terugkeer halfvol water, maar we kwamen niet zonder benzine te zitten, de camera's bleven droog en we hebben er van genoten.









 

de generator is dood, leve de generator

do, 21 feb 08 00:41

20 februari 2008

We amuseren ons nog steeds prima in George Town. Ondertussen zijn Carl en Cheryl Hillested, die wij in Staniel Cay leerden kennen, hier ook aangekomen met hun Hunter 420, de “Mystique”. We zijn de laatste dagen enige malen met hen opgetrokken. Robert ving zijn eerste vis(je) bij hen aan boord. Alle grote vissen die hij heeft gevangen werden terug gezet, jammer genoeg voordat er een foto van kon worden gemaakt.

We hadden ook weer een paar technische avonturen (It ’s a boat!) De generator vertoonde weer eens kuren, maar nu van een zo ernstige aard dat er onderdelen uit begonnen te vallen. Na diepgaand beraad, besloten we dat verdere reparatie pogingen waarschijnlijk meer nieuwe narigheid aan het licht zou brengen. We besloten de patiënt dood te verklaren en te begraven in de dumpster van George Town. Eigenlijk was het spijtig want hij had het zo maar ongestoord gedaan de afgelopen maand.

In George Town is er elke morgen over de VHF een z.g. boaters net. Hierop worden niet alleen de volleybal toernooien, de macraméklasjes, bridge lessen en kerk diensten aangekondigd, maar er worden ook allerlei spullen die andere cruisers niet meer willen hebben aangeboden. En ja hoor, een Engelse boot bood haar 20 jaar oude Honda generator aan. De deal was snel gemaakt en voor $125 hadden we een vervangend apparaat. Dat duurde tot vanochtend. Kortsluiting! Het gevoel dat “goedkoop weer eens duurkoop” was geweest, kwam onmiddellijk op, maar dat bleek onterecht. Na een middagje speuren bleek onze nieuwe Honda vriend het goed te doen, maar er zit sluiting in een draad van onze walstroom aansluiting. De nieuwe draad hebben we al gekocht. We moeten nog wel de moed verzamelen om die uit het achteronder door de kabelgoot naar de ruimte onder de kaarten tafel te trekken. Gelukkig hebben we toch niets te doen, dus tijd zat.

Morgen vertrekken we hier waarschijnlijk. Het lijkt er op dat er een periode komt met gunstig weer om een stuk naar het ZO te kunnen komen. Die kans laten we ons niet ontnemen. Vanmiddag gauw inkopen gedaan. Boot klaar gemaakt. Nog even snel dit bericht en de foto van Robertus vis(je) op de website gezet. En we zijn klaar om te gaan. We gaan nu door de ZO Bahamas en de Turks en Caicos eilanden naar de Dominicaanse Republiek. De foto van het huisje dat hier het plaatselijk internet centrum is, verdient ook een plekje op de site.

 

Michiel & Robert groeten jullie vanuit de tropische Exumas

George Town

ma, 18 feb 08 18:22
Zaterdag 16 februari 2008
 
We zijn zojuist voor anker gegaan bij het Volleybal beach van George Town. We liggen in Elizabeth Harbour voor anker in 4 meter diep water. George Town ligt op Great Exuma Island is voor veel Amerikaanse en Canadese boaters het keerpunt. Ze overwinteren hier en keren in het voorjaar weer terug naar het Noord Amerikaanse continent. Wij blijven hier ook een paar dagen, voordat we onze reis naar het ZO voort zetten.
 
Onze positie is 23 gr 31,0 min Noord en 075 gr 45,5 min West.
 
De internet verbindingen hier zijn schaars, onbetrouwbaar en traag. Als jullie dit lezen heb ik mijn nieuwe posts vanuit George Town op de site kunnen plaatsen. Er staan ook nieuwe foto's in het album van de Bahamas. Om plaatjes bij de tekst te kunnen plaatsen moet er eerst een beter verbinding met het internet komen. Even geduld graag!
Michiel en Robert
 
 

Zeilend op de Exuma Sound

ma, 18 feb 08 18:18
16 februari 2008
 
Sinds onze wandeltocht, vorige week maandag, over Warderick Wells Cay, maakten we weer van alles mee. De harde wind is gaan liggen en het is al een paar dagen prachtig zeilweer. De zee is nog steeds onwaarschijnlijk blauw en afgezien van een paar wolken met buien in de verte is het prachtig weer.
 
Ons wapenfeit op dinsdag was de vereeuwiging van de naam van de Pas de Deux op een stuk wrakhout dat we tijdens onze wandeling hadden gevonden en dat we zoals de traditie wil op de top van Boo Boo Hill hebben geplaatst. We bonden het met een stevig stuk lijn aan een stuk kalksteen waar een groot gat in zit. Die waait voorlopig niet weg.
 
Woensdag (13/02) zeilden we in de middag, nadat de wind was gaan liggen naar Staniel Cay. We ankerden achter de Mystique, een 42 voet Hunter uit de USA, die bemand wordt door Cheryl en Carl Hillestad. Het klikte en zij dronken ’s avonds een biertje bij ons in de kuip. De volgende dag gingen we met z’n vieren snorkelen in de Thunderball grot. Ja, dezelfde grot waar de James Bond film werd gemaakt. Spectaculair door het fascinerende spel van licht en donker, een onwaarschijnlijk grote verscheidenheid en hoeveelheid vissen en prachtige vormen van het koraal door de hele grot heen. Cheryl had kleine stukjes brood meegenomen, die de vissen uit je hand opknabbelden. We waren precies op tijd want wij hadden de hele grot voor ons vieren en toen we weer boven kwamen ontlaadde zich alle passagiers van een boot vol toeristen die meteen de hele grot vulden. Wij voeren met de puddingen de baai uit naar Major Spots een Cay net om de hoek. Het verhaal dat de varkens op dat eiland je zwemmend tegemoet kwamen, geloofden we niet, maar we gingen toch maar even kijken. Varkens op zo’n tropisch eiland is al bijzonder genoeg. De verhalen waren niet overdreven. Ze kwamen ons nieuwsgierig, maar nog gretiger op ons voer, van het strand naar ons toe zwemmen. Ook deze dieren aten uit onze hand, al ging dat heel wat minder zachtzinnig dan bij de vissen.
 
We spraken met Cheryl en Carl af dat we elkaar in George Town weer zouden opzoeken en de Pas de Deux vetrok die middag uit Staniel Cay om 10 mijl verder te zeilen met een mooie lopende wind naar Black Point Settlement. Een redelijk groot dorp met winkels, en een heel vriendelijke en gastvrije bevolking. Velen begroeten je op straat en beginnen een praatje met. Het was druk in de baai met geankerde boten, maar, de bemanningen van de boten vormden toch een eigen wereldje dat niet echt de gezelligheid van het dorp opzocht.
 
De vrijdag gebruikten we om een mooie etappe te zeilen naar de Cave Cay Cut. Dit is eigenlijk de laatste doorgang, met voldoende diepgang, tussen de Cays van de Exumas door om van de ondiepe Exuma Bank in de diepe Exuma Sound, met de deining van de Atlantische Oceaan te komen. WE vonden een mooie ankerplaats vlak achter Cave Cay aan een helder wit strandje dat daar voor ons was neergelegd. Onder en langs de riffen ter weerszijden van het strand viel onder water, met de snorkel op, veel te zien.
 
Zaterdag zeilende we ruim veertig mijl naar George Town, het Mekka van de Bahama zeilers (en motorboaters, maar die zijn hier in de minderheid). Helaas werd het motorzeilen want de wind was door het Oosten heen geruimd en onze ZO koers was niet bezeild. Om toch het daglicht te kunnen gebruiken bij het manoeuvreren konden we niet te laat aankomen. Het mooie weer maakte veel goed en we maken momenteel een comfortabel tochtje, met uitzicht op de Exuma Cays van de andere kant dan tot nu toe en in een lange trage deining van de oceaan. We zullen er na George Town weer aan moeten wennen.

Exuma Sound Trail

ma, 11 feb 08 23:56
maandag 11 februari 2008

Vandaag woei het hard. Af en toe vlagen van 30 knopen. We gingen dus niet varen, maar verplaatsen ons te voet. Warderwick Wells Cay is niet alleen een prachtig natuurpark, maar heeft ook uitdagende trails (wandel en klauter routes) We namen de langste. Eerst helemaal naar de ZW kant van het eiland, langs strand en de rotsen waar de wind en de golven op stonden te beuken. Terug langs de rustige kant door bossen, over heuvels, soms springend van steen naar steen en met veel witte strandjes met blauwe zee. Mooie dag. Beetje moe, maar wel voldaan. Het internet doet het weer (vanochtend even niet) dus ook maar even een snelle update. Foto's van onze inspanningen van vandaag staan nu in het album.

Michiel en Robert

Terwijl ik bezig was de website te updaten, viel de internet verbinding weer weg. Dat ging dus niet door en de foto's van vandaag houden jullie ook te goed. Het goede nieuws van vandaag is dat we schijnbaar weer in ZILT magazine worden opgenomen. Het gaat om no 22 dat a.s. donderdag al uit komt. Gelukkig had ik nog wel een internet verbinding die werkte toen ik de redactie van ZILT de gevraagde foto's opstuurde. Ik hoop dat die wel zijn aangekomen.

Michiel

Exuma Cays Land & Sea Park

ma, 11 feb 08 06:27
10 februari 2008

Zij die er geweest zijn zeggen allemaal, dat de Exumas de mooiste eilanden van het Caribisch gebied zijn. Zij hebben allemaal gelijk. Van onze ankerplaats bij Rose Island voeren we, zonder wind, op de motor, naar de Allens Cay. We ankerden tussen de spierwitte stranden, groene palmen in een beschutte baai, die alle kleuren blauw bevat die je maar kunt bedenken. Op het strand begeleide een heel leger Iguanas onze anker operatie. Dat was een kunststukje op zich, want we ankerden voor het eerst op de Bahama manier. D.w.z. twee ankers tegenover elkaar, die beide over de boeg gaan. Zo voorkom je dat je gaat draaien in een grote cirkel als de stroom en/of de wind verandert. De anker ruimte is maar beperkt. Er zijn riffen en ondieptes aan alle kanten en er liggen ook nog een paar andere boten, die je niet wilt storen omdat je zelf te lui bent om twee ankers uit te zetten. Het ging allemaal goed. De ketting van het tweede grote anker hadden we al twee jaar niet meer gebruikt en dat was goed te zien aan de hoeveelheid roest op de schalmen en op mijn handen. Ankers uit brengen was eigenlijk zo gebeurd. Het echte werk kwam de volgende ochtend vroeg toen 2 x 30 m ketting en 2 ankers weer omhoog moesten en alles weer netjes in de ankerkluis moest. Na een uur was alles geklaard en ben ik zelf eerst overboord gesprongen om al het vuil, dat de ankers op mij hadden achtergelaten, af te spoelen.

 

Het water is hier zo helder dat je altijd de bodem kunt zien. Het maakt niet uit of het 1 meter of 10 meter diep is. Maar, aan de verandering van de kleur van het water kun je wel zien of de diepte veranderd. Bovendien moet je de donkere vlekken altijd vermijden, want dat is koraal en dat kan gemeen omhoog steken. Bovendien is het strafbaar om het koraal aan te varen. Je mag het zelfs niet met je handen aanraken.

 

De bodem van de zee verandert voortdurend. Een van de belangrijkste navigatie methoden heet VPR (Visual Piloting Rules). Op de papieren kaarten staat steeds aan gegeven wanneer en waar je dat moet toepassen. Elektronische kaarten hebben we wel, maar voor je navigatie heb je er weinig aan. In de Bahamas moet je op papieren kaarten en met VPR  varen. De kwaliteit ervan is uitstekend en je kunt niet zonder. Onze, ongeplande, extra stop in Miami gebruikten we om die kaarten te kopen en daar hebben we geen spijt van.

 

Na de adembenemend mooie Allens Cay voeren we gisteren (zaterdag) door naar het grote natuurpark in de Exumas, waar we een mooring wisten te bemachtigen vlak naast de post van waaruit de parkwachters dit gebied beheren. We liggen prachtig in een diepe bocht tussen de zandplaten die bij laag water (gedeeltelijk) droog vallen. De riffen, waar we hier snorkelen, liggen op spuug afstand. Zodra je duikbril onderwater komt, kijk je in een omgeving, die een park op zich vormt. Tropische vissen in alle kleuren van de regenboog, die in een soort trage dans onder je door zwemmen. Kleine roggen, die door hun schutkleur, bijna niet zichtbaar zijn op de bodem, maar zich verraden door hun beweging. Scholen van Yellow Tail Snappers die je rustig liggen aan te kijken. Op de bodem een spel van kleuren en vormen van koraal, waar je op zich al uren naar kunt kijken. En het mooie is dat bij ieder rif of rifje, waar je met je zwemvliezen en je snorkel het water in gaat, de voorstelling opnieuw begint, met een nieuw decor en met nieuwe acteurs.

 

Het weer voor de komende dagen wordt niet zo goed. Het gaat hard waaien en ook van de verkeerde kant. Er komt weer eens een koufront. Dit maal zal het ons wel bereiken. Vanmiddag regende het zo waar al even en de wind steekt op. Toch is dat niet erg. Snorkelen kan altijd. Warderwick Wells Cay, waar we liggen, biedt nog veel meer. Er zijn hier tientallen verschillende trails, die we morgen en overmorgen kunnen exploreren. We zullen onze bootnaam op Boo Boo Hill op een stuk wrakhout schrijven (alleen wrakhout mag, iedere ander materiaal wordt verwijderd). We kunnen ook weer eens wat klusjes doen. Vandaag luchten we het vooronder eens goed door, topten we de accu’s af met vers gedistilleerd water, maakten de huid schoon, en maakten we een mooie lunch en diner soldaat. Dat alles tussen het snorkelen, een eerste verkenning van het trail naar Boo Boo Hill en een blikje bier, door.

 

We hadden trouwens ook weer eens wat technische malheur. Het begint te wennen. Onderweg van Rose Island naar Allens Cay, kregen we, precies in het gebied met veel Coral Heads, een temperatuur alarm. Motor stop. Impeller stuk. Waterpomp open. Reserve impeller er in. Na een half uur waren we weer op pad. Het kan verkeren.

We vertrekken uit Nassau

do, 07 feb 08 18:04
Nassau, 7 februari 2008
 
We zijn hier een paar dagen gebleven, maar gaan vandaag hier ons anker lichten en we gaan op weg naar de Exumas. Onze eerste bestemming daar worden de Allan Cays. Onbewoond, bescherm natuurgebied, woonplaats van de iguana's en veel riffen om te kunnen snorkelen.
 
Nassau was een bijzondere belevenis en de tijd die we hier hebben doorgebracht zeker waard. We maakten veel foto’s waarvan er een aantal in het album van de Bahamas te vinden zijn. Nassau is een stad van Cruise schepen, grote aantallen toeristen, veel attracties, veel bars en restaurants en er is veel te zien. De eerste dag slierden we weer eens door de stad, ons favoriete tijdverdrijf om een nieuwe plaats en de mensen daar te leren kennen. De volgende dag vermaakten we ons de hele dag in het luxe oord Atlantis. Atlantis laat zich omschrijven als een combinatie van Las Vegas, Disneyland en Seaworld tegelijkertijd. Het is bovenal groot. Alles is extravagant, maar niet op een storende manier. Het is een heel knap staaltje van architectuur, aanleg, en opzet in combinatie met een ongeëvenaarde natuur, blauwe zee, witte stranden, etc., etc.
 
Gisteren huurden we een scooter om het eiland verder te verkennen, Robert aan het stuur, als ervaren tweewieler piloot en Michiel op de buddy seat (de foto laat Michiel aan het stuur zien, maar dat was alleen toen de verhuurder onze foto nam.
 
Vandaag staat in het teken van ons vertrek uit Nassau naar de Exumas. Vanochtend naar de markt om verse groenten en fruit te kopen. Straks naar de dieselpomp om nieuwe peut te kopen. Vannacht slapen we eerst achter een eiland hier net buiten Nassau. Vandaar uit hebben we morgenochtend vroeg een betere vertrekmogelijkheid om de Allan Cays te bereiken. We blijven waarschijnlijk wel een aantal dagen in de Exumas hangen. We zullen ook steeds gebruik moeten maken, van de (vaak korte) periodes dat de wind gunstig. Onze eerst volgende grote bestemming wordt dan Georgetown, de derde grote stad op de Bahamas. Na de Exumas gaan we dan verder langs de zuidelijke Bahamas (de z.g. Out Islands) naar de Turks en Caycos Eilanden. Onze geplande route loopt dan verder langs de Noordkust van de Dominicaanse republiek en de Zuidkust van Puerto Rico. Maar, dat zal nog wel even duren voordat we daar zijn.

Nassau, New Providence Island

ma, 04 feb 08 15:06

4 februari 2008

We liggen voor anker bij Nassau in de haven vlak achter de Terminal voor de grote Cruise schepen. We kijken uit op het luxe resort Atlantis op Paradise Island aan de andere kant van de haven. Voor ons liggen twee 21 m hoge bruggen die Paradise Island met het hoofd eiland verbinden. Gisteren maakten we een korte wandeling op de wal, maar van de stad hebben we nog niet zo veel gezien. Dat staat voor vandaag op het programma. We blijven hier waarschijnlijk een paar dagen en we willen o.a. naar het luxe oord Atlantis gaan (met onze handen op de rug). Verder schijn je hier wandelingen onder water te kunnen maken. We zullen eens zien of dat iets voor ons is.

Gisteren hebben we de ongezelligheid van de Chub Cay Marina omgeruild voor een mooie ankerplaats aan de oostkant van Frazer's Hog Cay, net om de hoek van Chub Cay. veel wit strand en water met allerlei schakeringen van blauw, die ontstaan door de verschillen in de diepte van het water. We maakten te voet een ontdekkingstocht over het eiland en klauterden een stuk over het rif aan de oever. Gisteren ochtend vroeg anker op voor de 32 mijl tegen de wind in naar Nassau. Het werden er ruim 40 omdat we moesten kruisen. Dat was niet erg, want het was schitterend zeilweer. 11 - 14 knopen wind, die door de thermiek van New Providence Island mooi met ons mee liftte.

Gisteren avond zagen we in de bar van de Green Parrot, bij het dinghy dock nog een stuk van de Superbowl. We hebben de afloop niet afgewacht. Vandaag vinden we wel uit of de Patriots of de Giants hebben gewonnen.

 

PS: De Giants wonnen met een TD in de laatste 50 sec van de 4th Q op een 4th down!

Michiel & Robert

Full Bahamas Archive